การปฏิบัติดงดั้งในพระธรรมกาย : หน้า 28/144

รูปภาพสแกนเป็นข้อความภาษาไทยซึ่งมีเนื้อหาดังนี้: --- ลูกบุญลังกค่ะ หมายถึง การอยู่โดนไม้ ตามปับตามเขาเป็นวัต เครึงวิ่งค่ะ ถือทองใครจิร ผ้า ๓ ผืน เป็นวัตร เอกสนามค่ะ ฉันนี้เดี่ยวเป็นวัตร อย่างนี้เรียกว่ามีดงดั้งนั้น ในเรื่องนี้คนไม่เข้าใจนึกว่าวัดดั้งจะต้องเข้าไป ไปเดินอยู่ในนาข้างดิน กินกลางทราย ดุงดั้งนั้นประกฎปฏิบัติเอกสนามกังค่ะ ฉันมือเดียวก็เป็นดงดั้ง เครึงวิ่งค่ะ หมายถึงหมิผ้า ๓ ผืน ก็เป็นดงดั้ง รูปบุญลังกค่ะ ก็เป็นดงดั้ง และที่ว่าพระธรรมกายทำโครงการดงดั้งกรรมชัย เขาเรียกว่าประพฤติปฏิบัติดงดั้ง แต่จะให้ครบทั้ง ๑๓ ประการ เป็นไปไม่ได้ แต่เป็นการปฏิบัติคุณ ฉันจึงดีคือเป็นดงดั้ง หมู่จิร ๓ นี้ก็เป็นดงดั้ง เป็นต้น ดุงดั้งนั้น คือ องค์เป็นเครื่องกำจัดโลกล ถ้าหากประพฤติปฏิบัติได้แล้ว ก็สลากนี้จะได้บรรเทาเบาบาง ตามที่ท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาจารย์ได้กล่าวว่า พวกที่มาบวชนี้ บางรูปตั้งใจจะบวชแต่ไม่วั่น แต่พอออกเดินทางปฏิบัติด้วยดงดั้งแล้ว บางรูปมีิเหลือสออยากจะอยู่ต่อไปอย่างนี้เป็นต้น ซึ่งเป็นเรื่องที่คนทั้งหลายไม่รู้ไม่เห็นจริง ก็เอาไปเป็นเครื่องฉันทะดินนินทาว่าร้าย การนิทานสาธุเป็นโลกธรรม คนไม่ชอบทำดีก็ว่าจะว่าอะไรท่านองค์นี้ ท่านเจ้าคุณพระเทพญาณมหามุนีองค์กจริงใจท่านมี ใจเท่ตัณหาของคนได้ใฝ่เป็นหนี เป็นแสน เป็นล้าน อาจจะเรียกว่าครึ่งโลกหรือเต็มโลกก็ได้ วิชชาธรรมกายไปอยู่ที่ไหนก็จะทำให้ดินดักศรทา และปฏิบัติที่จะจัดโลก โกรธ หลวง อันนี้ควรเกล้ากร้อนโมนาน ซึ่งดตามเองได้ไปในที่ท่านเจ้าคุณพระเทพญาณมหามุนีไปอ่างสร้างวัดไว้ โดยส่งพระภิกษุที่เป็นบริษัท บริวาร ไปเผยแพร่วิชชาธรรมกาย ทำให้เกิดดิจัตรกะเลื่อมใส และเมื่อเขานำไปประพฤติปฏิบัติได้ดังที่ว่านี้ แต่มนุษย์เป็นอุคคะกล่าวดิงดินนั่นว่ายอยู่เรื่อยไป แต่ก็มีจิตเป็นบุตร เขาควรจะยกเมืออุโมทน ตรงนี้เรียกว่าพระธรรม อดามเองก็อนุโมทนา นี่เป็นเรื่องจริงที่ตนสัมเดิมจะสัมภาษณ์เจ้าตรัสไว้ การอัญเชิญพระหลวงคำหลวงพ่อวัดปากน้ำพระดีฐาน ณ วัดโสธินี้ เรียกว่าเป็นการแสดงความถูดยกของเทวดาธรรม หลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระเทพญาณมหามุนีท่านนับถือ ยกเองหลวงพ่ออุตปน่าหาไหว้สูงส่ง อะไร ๆ ก็ถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำอยู่เสมอ และสร้างรูปหล่อ หลวงพ่อเป็นทองคำ ๗ องค์แล้ว จะนั่นถ้าไม่ปฏิบัติจริงประพฤติจิงก็ทำไม่ได้ แต่ท่านทำได้ ก็เพราะว่า สปฏิบัติ คือ ปฏิบัติด้วยกาย วาจา ใจ ด้วยกายนี้เรียบร้อย วาจาก็ไม่ตำหนิน ติไกใคร ไม่ติใคร ใจนี้ก็ได้นึกเป็นกองเดียวกันที่ตำหนติเตียน และอนุโมทนากับคนที่ยิ่งส่งเสริมอยู่เสมอ ท่านจึงเป็นผู้ที่ควรแก่รอณุโมทนา --- ดังนี้คือข้อความในภาพที่อ่านได้.