บุรพกษัตริย์ไทย กับพระไตรปิฎก วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน มีนาคม พ.ศ.2558 หน้า 66
หน้าที่ 66 / 144

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของพระไตรปิฎกในประวัติศาสตร์ไทย โดยเฉพาะบทบาทของบุรพกษัตริย์ไทยที่นำคำสอนจากพระไตรปิฎกมาใช้ในการบริหารและเป็นแบบอย่างของพุทธศาสนิกชน การนำพระไตรปิฎกเข้าสู่ประเทศไทยเป็นภัยตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ. 1600 และ 1800 ซึ่งมีผลกระทบต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างมากในภูมิภาค การสร้างความเข้าใจในหลักธรรมอันดีงามช่วยในการปกครองและวางรากฐานให้แก่สังคมในยุคนั้น รวมถึงการทำหน้าที่เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับชาวพระองค์

หัวข้อประเด็น

- พระไตรปิฎก
- บุรพกษัตริย์ไทย
- ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
- การเผยแผ่พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อุไกร บทความนำอ่าน เรื่อง : Tipitaka (DTP) บุรพกษัตริย์ไทย กับพระไตรปิฎก พระไตรปิฎก คือ คัมภีร์ที่บันทึกคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสันนิษฐานว่าพระไตรปิฎกาภาษาบาลีเข้าสู่ประเทศไทยใน 2 ช่วง คือประมาณปี พ.ศ. 1600 เมื่อพระพุทธศาสนาเริ่มเผยแผ่ออกจากประเทศพม่าเข้าสู่ภาคเหนือของไทย และประมาณปี พ.ศ. 1800 เมื่อพระพุทธศาสนาเริ่มเผยแผ่จากประเทศสิงคโปร์มายังนครศรีธรรมราช ในช่วงเวลาดังกล่าว บุรพกษัตริย์ผู้ปกครองอยู่นำชาวพระองค์ได้อัญเชิญเอาหลักธรรมอันดีงามที่ปรากฏในพระไตรปิฎกนาใช้เป็นแม่แบบแบบแผนในการบริหารราชการแผ่นดินให้เป็นปกติและทรงปฏิบัติพระองค์เป็นแบบอย่างพุทธศาสนิกชนที่ดี ๒๕ อยู่ในบุญ มีนาคม ๒๕๕๘
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More