พระพุทธศาสนามายายาน: เหตุใดคำสอนของพระพุทธเจ้ามีความหลากหลาย : หน้า 34/38

พระพุทธศาสนามายายาน เหตุใดคำสอนของพระพุทธเจ้ามีความหลากหลาย Mahāyāna Buddhism: Reasons for Diversity in the Buddha’s Teachings เป็นจำนวนมาก จากนั้น "พระพุทธศาสนานิยาย" ก็ได้ขยายตัวเข้าไป และ "พระพุทธศาสนาเถรวาท" (พระพุทธศาสนาสายหนึ่งที่สืบมาจาก "พระพุทธศาสนาของพระศากยมหาปุร”) ที่เจริญรุ่งเรืองในประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนายใต้ กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในปัจจุบัน หากฟังโดยผิวเผิน คนส่วนใหญ่อาจจะเข้าใจไปว่าลำดับความ ปฏิบัติธรรมฝึกนอมรมจิต หรือการเจริญสมาธิภาวนา แต่ในบริบทนี้ ผูเขียนต้องการสื่อถึง "พระพุทธศาสนานิกายเซน" ซึ่งเป็นนิกายนหนึ่งของพระพุทธศาสนา มหายานที่เกิดขึ้นในประเทศจีน ต่อมาแพร่ยายมยังเกาหลีและญี่ปุ่น และได้เจริญรุ่งเรืองในสหรัฐอเมริกาช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ในชื่อ Zen Buddhism 54 チベット仏教 (chibetto bukkyo) เป็นพระพุทธศาสนามหายานที่ได้แพร่ยายเข้าไปยังทิเบตในช่วงต้นศตวรรษที่ 7 ซึ่งมีวัดนาการในเวลาเดียวกันภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ประเทศจีนได้รับการรวมรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศ จึงเกิดการปะทะวัตออกนับต่อต้านประเทศจีนขึ้นในปี 1959 และในเหตุการณ์ชุมนุม องค์ทะโลมพระที่ 14 ได้ลี้ภัยไปยังประเทศอินเดีย รวมถึงพระเกระชั้นสูงก็ใด้ลี้ภัยไปยังประเทศต่างๆ ทำให้ผู้นับถือพระพุทธศาสนานิกายนี้ในประเทศต่างๆ ทางตะวันตกเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก 55 เทรววดา (เทราวาดา) "เถรวาท" เป็นภาษาาบาลที่หมายถึง "คำสอนของพระเถระ" 56 ผู้แปล: ภาษาอังกฤษใช้อีกว่า 南方仏教 (nanpō bukkyo koken) หมายถึงประเทศต่างๆ ที่นับถือพระพุทธศาสนาสายใต้ กล่าวคือ ประเทศศรีลังกา และประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น เมียนมาร์ ไทย ลาว เป็นต้น สำหรับชื่อเรียกดังกล่าว เกิดขึ้นโดยการมองของประเทศอินเดียว่าเป็นศูนย์กลาง (มัชชนปะเทศ) พระพุทธศาสนาที่เดินทางเข้าไปเจริญรุ่งเรืองในประเทศจีน เกาหลี ญี่ปุ่น เรียกว่า "พระพุทธศาสนาสายเหนือ" (北方仏教 hoppo bukkyo) ส่วนพระพุทธศาสนาที่เดินทางเข้ามาเจริญรุ่งเรืองในประเทศศรีลังกาและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เรียกว่า "พระพุทธศาสนาสายใต้" (南方仏教 nanpō bukkyo)