การให้พรและความเจริญรุ่งเรืองในพระพุทธศาสนา : หน้า 8/43

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 203 “ภิกษุ สามเณร เวลาจะให้พรแก่ชาวบ้านร้านตลาดทั้งหลายที่เขาให้ทาน ได้ รับทานแล้ว ให้นึกถึงว่า ถ้าไม่ได้อาหาร อิ่มแล้ว พุทธานุภาพที่เราจะเคารพนบ น้อมต่อพระองค์ รักษาให้พระองค์ มีอานุภาพ อยู่ทำไม่ได้ ธรรมานุภาพที่จะให้ กระทำมีอานุภาพให้ปรากฏอยู่ก็ทำไม่ได้ และสังฆานุภาพก็รักษาไว้ไม่ได้ ที่เรา รักษา....ไว้ได้นี้ ขออานุภาพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ทั้งปวงจงพิทักษ์ รักษาท่านทายกทายิกา อุบาสก อุบาสิกา ให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุขให้อยู่เจริญรุ่งเรือง เถิด...” “เมื่อทายกทายิกาทั้งหลายเจริญรุ่งเรืองแล้ว แต่ก่อนเคยใส่บาตรแก่ภิกษุ ข้าวกับเกลือ....เมื่อท่านรุ่มรวยยกใหญ่ เป็นเศรษฐี คหบดีขึ้นแล้ว ภิกษุ สามเณร ก็จะได้อาหารประณีตขึ้นไปเหมือนกัน เพราะฉะนั้นได้ด้วยกัน เสียด้วยกัน...ภิกษุ สามเณรที่ฉลาดต้องตั้งอกตั้งใจให้พรทีเดียว”