โพธิปักขิยธรรมและอริยอัฏงคิกมรรค : หน้า 15/43

210 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ๖๔ โพธิปักขิยธรรมกถา อริยอัฏ งคิกมรรค (มรรคมีองค์ ๘) นโม... กตมา จ สา ภิกขเว... หลวงพ่อวัดปากน้ำยกเรื่องโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ ซึ่งเป็นทางตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทุกพระองค์ โดยแสดงในมรรคทั้ง ๘ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ปัญจวัคคีย์ ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติต่าง ๆ ที่ตถาคตตรัสรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งนั้นเป็นไฉน ทำดวงตา ทำญาณเครื่องรู้ ย่อมเป็นไปเพื่อความเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อความดับ คือ หนทางมี ๔ ประการนี้แหละ” สมมาทิฏฐิ สมฺมาสงฺกปฺโป ความเห็นชอบ คาริชอบ สมมาวาจา กล่าววาจาชอบ สมฺมากมฺมนฺโต ทําการงานชอบ สมมาอาชีโว เลี้ยงชีพชอบ สมมาวายาโม ทําความเพียรชอบ สมมาสติ ระลึกชอบ สมมาสมาธิ ตั้งใจไว้ชอบ คำที่พระตถาคตเจ้าแสดงเฉพาะที่ตรัสรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งนั้น จะต้องเข้าทางสายกลาง ทางสายกลางนี้ มุ่งหมายให้เข้าถึงกลาง “พระตถาคต” กลางพระตถาคตอยู่ตรงไหน และเข้าถึงได้อย่างไร ? กลางพระตถาคตอยู่ตรงกลางกาย ตำแหน่งศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ การเข้าถึงจะต้องเข้าถึงทั้งตัว คือถึงทั้งองค์พระธรรมกาย เพราะธรรมกาย คือ พระตถาคต ที่มีขนาดโตถึงหน้าตัก ๒๐ วา เกตุดอกบัวตูม เข้าตรงกลางด้วยวิธีหยุด หยุดในหยุดๆๆ ธรรมกาย ดับหยาบเข้าไปหาละเอียด หนักเข้าไปเรื่อยๆ “พวกนักปฏิบัติเข้ากลางไม่ถูก เป็นลูกพระตถาคตไม่ได้ ถ้าเข้ากลางถูกจึง เป็นลูกพระตถาคตได้”