ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธนันต์
เป็นบุตรชายคนหนึ่งของป่า ขณะเป็นนักเรียนชั้นม.1
ที่โรงเรียนประจำจังหวัดตรัง มีครูวิชาภาษาอังกฤษ สอน
นักเรียนนั่งสมาธิและแผ่เมตตาก่อนเรียน 5 นาที เด็กๆ
รู้สึกว่าแปลกดีสมาธิทำให้ทุกคนเรียนหนังสือดีขึ้น จาก
ที่เคยเรียนหนังสือไม่เก่งและสอบตกกัน ทุกคนเริ่มเรียน
ดีขึ้น ไม่ค่อยสอบตก อาจารย์เล่าว่า ที่
ที่วัดแห่งหนึ่งมีคนนั่ง
สมาธิกันมากมายและมีระเบียบ สงบ เมื่อถึงเวลาปฏิบัต
“ธรรม จะไม่มีเสียงของผู้คนเลย ได้ยินแต่เสียงพัดลม
หมุน และถ้านำเข็มเย็บผ้าเล่มเล็กๆ มาโยนลงบนพื้น
ยังได้ยินเสียงเลย เด็กๆ ฟังแล้วขำ คิดว่าไม่จริงหรอก
ทั้งๆที่บ้านอยู่ไกลถึงเมืองตรัง แต่นักเรียนก็คิดว่าเรื่อง
นี้แปลกมากและรู้สึกสนใจตั้งแต่นั้นมา
ต่อมา นักเรียนได้เรียนต่อในกรุงเทพฯ ได้
พบเพื่อนที่ชวนไปที่ที่วัดใหญ่ของอาจารย์ รู้สึกประทับ
ใจว่าสิ่งนี้มีจริง บุตรชายของป่าได้มาวัดใหญ่ครั้งแรก
ในพ.ศ. 2540 ตามคำชักชวนของเพื่อนๆ และรุ่นพี่
มหาวิทยาลัยรามคําแหง ครั้งแรกที่ธนันต์เข้าวัดก็
เพราะสนใจการปฏิบัติธรรมอย่างที่ครูสอนภาษาอังกฤษ
เคยเล่าให้ฟัง เขาประทับใจในความเป็นระเบียบเรียบ
ASE STUDY
80