เรื่องราวของน้ำป่า : หน้า 115/136

เศษไม้ที่แม่และอ้าย ดองยืนอยูยุบยวบลง แม่กระโดดขึ้นคว้า กิ่งมะขามได้แต่ลื่น พ ม บ หลุดมือ ร่างร่วงหล่น ลงสายน้ำพร้อมอาย คองไปต่อหน้าต่อตา บ้านปาน้อย ปรีชาหันไปตะโกนเรียกนาขันคำที่ติดอยู่บนบ้านกับแม่ หลวงห่างออกไป 50 เมตร แต่เสียงฝนกลบเสียงตะโกน ของเขาหมด แล้วน้ำก็พัดพาเขาลอยไปติดต้นขนุนใน สวน.... ฟ้ามืด โลกมิด แม่ขันคำวิ่งวนมึนงงเหมือนคนหมดสติอยู่บนบ้าน ร้องขอความช่วยเหลือจากคนบนตลิ่งที่อยู่ห่างออกไป 50 เมตรเศษ นาทีนั้นไม่มีใครช่วยใครได้แล้ว มีแต่จะต้อง ช่วยชีวิตของตัวเอง การคมนาคมสื่อสารทุกอย่างถูกตัด ขาด ฟ้ามืดมัวด้วยสายฝนจนเฮลิคอปเตอร์ขึ้นลงไม่ได้ กระแสน้ำป่าเร็วและแรงมากท่วมสูง 5 เมตร หน่วยกู้ บ ASE STUDY 114