คุณยายกับการนั่งสมาธิและการเห็นดวงสว่าง : หน้า 50/136

คุณยายต้องนั่งรถเข็นเมื่ออายุได้ 87 ปี พอเดิน เองได้บ้างในระยะทางราว 10 เมตร แต่ก็เข้มแข็งลุก ขึ้นมานั่งสมาธิบนรถเข็นทุกวัน วันละ 1 ชั่วโมงตามที่ รับปากกับพระภิกษุรูปนั้น จนกระทั่งเห็นดวงสว่างเท่า พระจันทร์วันเพ็ญ ใหญ่เท่ากระด้งฝัดข้าว บางวันเห็น ดวงสว่างมากเท่าดวงอาทิตย์ ใหญ่เท่าหลังคาบ้าน บ้านของคุณยายอยู่ติดกับบ้านลูกสาวที่ตลิ่งชัน จะไปมาหาสู่กันแทบทุกวัน หลานๆจะเห็นคุณยายนั่ง สมาธิทุกเช้า และก่อนนอนทุกคืน อย่างน้อย 1 ชั่วโมง คุณยายชอบพูดเรื่องบุญ คอยถามหลานสาวว่า “คุณแม่ ใส่บาตรหรือเปล่า ทํากับข้าวอะไร ใส่กี่องค์” วันหนึ่ง ลูกสาวของคุณยายเพลีย ไม่ได้ใส่บาตร พอหายเพลีย ต้องใส่ต่อเพราะคุณยายจะคอยถามถึง หลานสาวของ คุณยายมักถามว่า “คุณยายเห็นดวงสว่างไหมคะ?” คุณ ยายตอบว่า “สว่าง” “ชัดไหมคะ?” “ชัด” “เห็นตลอด เวลาไหมคะ?” “เห็นตลอดเวลา” ปกติ ลูกๆจะพาคุณยายไปหาหมอตรวจสุขภาพ เดือนละครั้ง วันหนึ่ง คุณยายออกไปหาหมอตั้งแต่เช้า วันนั้น คุณยายกลับถึงบ้านเกือบเที่ยง แม้เพิ่งจะกลับมา รู้สึกเหน็ดเหนื่อย แต่รีบตรงไปห้องพระนั่งสมาธิ กฎแห่งกรรม 49