การช่วยชีวิตในวิกฤตน้ำท่วม : หน้า 114/136

เกาะขอบปูนปั้นหนีขึ้นที่สูงรอคนมาช่วยได้ กระท่อมน้อย น้ำไหลเข้ามาในกระท่อมของคองเรื่อยๆ น้องชาย ต่างบิดาคือ ปรีชา วัดวงษ์ มาเอาตัวอ้ายคองขึ้นไปนอน บนชื่อแล้วเอาเชือกมัดไว้ แต่ยังไม่พ้นน้ำอยู่ดี ต้องฟัง หลังคาเอาพี่ชายพิการขึ้นไปอยู่บนนั้น ป้าน้อยทิ้งหลาน สาวพิการทางสมองไว้บนบ้าน รีบตรงไปที่กระท่อมท้าย สวนของคองด้วยความเป็นห่วง และปีนหลังคาขึ้นไป ดูลูกชายคนโต พอดีมีท่อนไม้ไหลมา ปรีชาจึงพาแม่และ อ้ายคองเกาะท่อนไม้ลอยตัวไป 10 เมตรถึงโคนมะขาม ที่มีกองซากไม้ เศษผงและขยะลอยมาติดเป็นแพยืน พยุงตัวกันอยู่บนนั้น ผ่านไป 5 นาที น้ำซัดกระท่อมน้อย จมหาย ปรีชาราฟังว่า “บุญดีนะแม่ที่หนีออกมาได้ทัน ป่าน้อยนึกห่วงหลานสาวคนเดียวบนบ้านที่อยู่ ห่างออกไป 30 เมตร จึงสั่งปรีชาให้ว่ายน้ำไปช่วย เขา กระแทกฝาให้เป็นช่อง น้ำระบายออกจะได้ไม่ดับบ้าน บ พังแล้วยกตัวหลานไว้บนที่สูงในบ้านให้พ้นน้ำ ขณะว่ายกลับมาหาแม่เหลืออีกครึ่งทางจะถึง เห็นกอง กฎแห่งกรรม 113