ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 120
ฉัฏฐีพหุพพิหิ เอาบทที่เป็นฉัฏฐีวิภัตติ ในวิเคราะห์ เป็น
ประธาน แห่งบทสมาส อย่างนี้
" ขีณา อาสวา ยสฺส โส ขีณาสโว ภิกขุ อาสวะ ท.
0
๒
က ๔
๕ ๖ ๒
ของภิกษุใด สิ้นแล้ว ภิกษุ นั้น ชื่อว่ามีอาสวะสิ้นแล้ว
ล
๖ ๔
&
สนฺติ จิตติ ยสฺส โส สนฺตจิตโต ภิกขุ จิต ของภิกษุใด
0
๒
ระงับแล้ว ภิกษุ นัน
ด
๔
ฉินนา หตุถา
ของบุรุษใด ขาดแล้ว
ာ
0
๔
&
๖ ๒
က
ชื่อว่ามีจิตระงับแล้ว.
๕
ยสฺส โส ฉินเหตุโก ปุริโส มือ ท.
๕ ๖ ต
๔
บุรุษ
นั้น ชื่อว่ามีมือขาดแล้ว."
๖
๔
๕
'หตุถา ฉนนา
อีกอย่างหนึ่ง บทวิเสสนะอยู่หลัง อย่างนี้บ้าง
ยสฺส โส หตุถจฉินฺโน ปุริโส [แปลเหมือนบทก่อน ]."
ฉัฏฐีอุปมาพหุพพิหิ อย่างนี้
สุวณฺณสฺส วณโณ อิว วณโณ ยสฺส โส สุวณฺณวณโณ
๒
๔
๕ ๖
วรรณ ของพระผู้มีพระภาคใด เพียงดัง วรรณ แห่งทอง
ภควา
៨
๔
๕
๓
๒
พระผู้มีพระภาค
นั้น ชื่อว่ามีวรรณเพียงดังวรรณแห่งทอง
៨
0