บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต : หน้า 49/53

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 152 สมณสุส ภาโว สามญญ์ ความเป็น แห่งสมณะ ชื่อ สามัญญะ, สุหทสฺส ภาโว โสหชช์ ความเป็น แห่งเพื่อน [คนมีใจดี] ชื่อ โสหัชชะ ปุริสสส ภาโว โปรสส์ ความเป็น แห่งบุรุษ ชื่อ โปริสสะ, นิปกสฺส นิปกสุส ภาโว เนปกุก ความเป็น แห่งคนมีปัญญา [ รักษาไว้ซึ่งตน] ชื่อ เนปักกะ, อุปมาย ภาโว โอปมุม ความเป็น แห่งอุปมา ชื่อ โอปัมมะ ในที่นี้ ผู้ศึกษาพึงสังเกต ปุ๋ย ปัจจัยนี้ พฤทธิ์ สระ ตัวหน้า ที่เป็นรัสสะ ล้วน และต้องลบ ตามพวกปัจจัยที่มี ณ อักษร ที่กล่าว แล้วในโคตตตัทธิตข้างต้น [๑๐๓] เมื่อลบ ณ แล้ว เหลืออยู่แต่ ย ลบ อ สระที่สุดศัพท์ ข้างหน้าเสีย เหมือน ศัพท์ คือ ปัณฑิตะ ลบ อ เสีย คงแต่ ปัณฑิต แล้วเอาพยัญชนะที่สุดศัพท์ ซึ่งมีสระอัน ลบเสียแล้วนั้น กับ ย ปัจจัย อาเทศตามสถานที่ควร อย่างนี้ :- อ [Q] เอา ตุ้ย เป็น จ [L] เอา ลุย เป็น ดุล [m] เอา ณย เป็น ญฺญ [๔] เอา ทย เป็น ชฺช นอกนั้น เอาเป็นเหมือนพยัญชนะหน้า ย ทั้ง ๒ ตัว หรือคงไว้ อย่างเดิม ไม่อาเทศ ในสัททนีติว่า ศัพท์ คือ วิริย์ ความเป็นผู้กล้า [ความเพียร ] และ อาลาย ความเป็นผู้เกียจคร้าน, ลง นิย ปัจจัย, โสเจย์ ความเป็น ของสะอาด, ลง เณยย ปัจจัย, ทาสพย์ ความเป็นทาส, ลง พย ปัจจัย