ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 153
ศัพท์ที่ลง, ตุตน ปัจจัย" พบแต่ที่ท่านยกขึ้นแสดงเป็นอุทาหรณ์
ไว้ ๒ ศัพท์เท่านั้น คือ ปุถุชฺชนตฺตน์ ความเป็นปุถุชน, เวทนตฺตน์
ความเป็นผู้มีเวทนา.
ศัพท์ที่ลง ตา ปัจจัย อย่างนี้
มุทฺโน ภาโว มุทุตา ความเป็น แห่งคนอ่อน [คนใจอ่อน]
ชื่อ มุทุตา, นิททารามสฺส ภาโว นิททารามตา ความเป็น แห่งคน
มีความหลับเป็นที่มายินดี ชื่อ นิททารามตา, สหายสุส ภาโว
สหายตา ความเป็น แห่งสหาย ชื่อ สหายตา
ศัพท์ที่ลง ณ ปัจจัย อย่างนี้
วิสมสุส ภาโว เวสม์ ความเป็นแห่งของเสมอปราศ [ ไม่เสมอ ]
ชื่อ เวสมะ, สุจิโน ภาโว โสจ์ ความเป็น แห่งของสะอาด ชื่อ โสจะ
มุทฺโน ภาโว มนฺทวํ ความเป็น แห่งคนอ่อน ชื่อ มัททวะ
ศัพท์ที่ลง ณ ปัจจัย คือ รมณียส ภาโว รามณียก
ความเป็น แห่งของอันบุคคลพึงยินดี ชื่อ รามณียกะ, มนุญฺญสฺส
ภาโว มานุญญก ความเป็น แห่งของที่เป็นที่ฟูใจ ชื่อ มานุญญกะ
[๑๐๕ ] ในอัพยยตัทธิต มีปัจจัย ๒ ตัว คือ ถา, ถ.
ถา ปัจจัย ลงในประการ หลังสัพพนาม อย่างนี้ ยถา ประการใด
ตถา ประการนั้น, สพฺพถา ประการทั้งปวง เป็นต้น
๑. ชายตฺตน์ ความเป็นเมีย, ชารตฺตน์ ความเป็นชู้ ก็ลง ตุตน ปัจจัยนี้ด้วย ฯ