บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต : หน้า 42/53

ประโยค๑ - บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 145 ศัพท์ที่ลง ตม ปัจจัย อย่างนี้ ปาปตโม เป็นบาปที่สุด, ปณฺฑิตตโม เป็นบัณฑิตที่สุด, หีนตโม เลวที่สุด, ปณีตตโม ประณีตที่สุด ศัพท์ที่ลง อิสสก ปัจจัย คือ ปาปิสสโก เป็นบาปกว่า ศัพท์ที่ลง อึย ปัจจัย อย่างนี้ ปาปิโย เป็นบาปกว่า, กนิโย น้อยกว่า, เสยฺโย ประเสริฐกว่า เชยโย เจริญกว่า. ศัพท์ที่ลง อิฏฐ ปัจจัย อย่างนี้ ปาปิฏโฐ เป็นบาปที่สุด, กนิฏโฐ น้อยที่สุด, เสฏโฐ ประเสริฐ ที่สุด. เชฎโฐ เจริญที่สุด. ในปัจจัยทั้ง ๕ นี้ ตร และ อึย ลงในวิเสสคุณศัพท์ ตม และ อิฏฐ ลงในอภิวิเสสคุณศัพท์ ตามนัยที่กล่าวแล้วในคุณนาม [๑๓] แต่ท่านแสดงวิเคราะห์ไว้เป็นแบบเดียว ไม่ต่างกันอย่างนี้ สพฺเพ อิเม ปาปา, อยมิเมส์ วิเสเสน ปาโปติ ปาปาโร ปาปตโม, ชน ท. เหล่านี้ ทั้งปวง เป็นบาป, ชนนี้เป็นบาป โดยวิเศษ แห่ง [กว่า] ชน ท. เหล่านี้ เหตุนั้น [ชนนี้ ] ชื่อ ปาปตร. ปาปตม. ใน สัททนีติแสดงวิเคราะห์เป็นแบบเดียวกัน อย่างนั้น แล้วกล่าวว่า มี เนื้อความแปลกกัน เพราะคำว่า " อิมสฺส อธิมุตติ มุท อธิมุติ ของชนนี้ อ่อน, อิมสฺส มุทุตรา ของชนนี้ อ่อนกว่า อิมสฺส มุทุตมา ของชนนี้ อ่อนที่สุด" ส่วน อิสสก นั้น ไม่เห็นมีในที่อื่น