พระธรรมเทศนาของพระราชภาวนาวิสุทธิ์ : หน้า 22/71

รวมพระธรรมเทศนา๎ พระราชภาวนาวิสุทธิ์(ไชยบุญ ธรรมมชโย) 22 จะแโปรดใครหนอ ได้เห็นเพชรสมาตรามแดงเข้ามาในข ้ายาญฉัตรสนะ จึง ไปปรากฎอยู่ในประตูเรือนของนายเพชรสมาตรามแดง เมื่อเห็นพระ เถระเท่านั้น เขาก็มิต่อเลื่อมใส คิดว่าเราทำบำบรมมาตานาน ได้ผ่านมนุษย์ เป็นอันมาก วันนี้ไทยธรรมเราก็พร้อมแล้ว พระเถระก็มายืนอยู่ที่ประตูเรือนของเราแล้ว เราควรถวายทานในเวลานี้ เขาจึงน้อมมัตถวาเข้าไปถวาย พระเถระ แล้วนินทให้ท่านฉันถาดตาหารในเรือนของตน ครั้นพระเถระทำภัตกิจเสร็จ ได้กล่าวอนุโมทนาแก่เขา เขาไม่อาจ ทำจิตให้อมตะตามพระธรรมเทศนาได้ เพราะมัวดังวาดตนเองได้ทำบาป อุตส่ากรรมนมาก ใจที่กังวลหมกมุ่นถึงเรืองราวในอดีตเหล่านั้น เป็นภาพ ใจที่ไม่พร้อมจะฟังธรรม ปฏิบัติธรรม หรือเข้าถึงธรรม พระสาริตจริงได้มาขึ้นว่า “อุบาสา ท่านได้ตามใจชอบ หรือ ว่าผู้อื่นสั่งให้ทำเล่า” เขาตอบว่า “พระราชสั่งให้ข้าพเจ้าทำ” พระเถระจึงกล่าวต่อว่า “อุบาสา เมื่อเป็นเช่นนั้น อุตุจะมีเท่าน ได้อย่างไร” เขาจึงคิดว่า “อุตุไม่มีแก่เขา” เมื่อปลอดจากเครื่องกังวลหลาย ใจมึดสภาพเป็นกลางๆ มีความ ผ่องใส เขาจึงอาราธนาพระเถราให้แสดงธรรม เข้าทั้งใจธรรมด้วยใจที่ค่อย น้อมใจไปตามคำสอนของพระเถระ มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ได้ดำนเนินจิตเข้าสู่ ภายในเป็นลำดับ จนเข้าสู่โสดาปัตติผล ได้บรรลุจิตธรรมภาวะพระโสดาบัน ที่เดียว มีความสุขใสสว่างอยู่ภายใน ครั้นเมื่อโลกแล้ว ได้ไปสู่สุดติ บังเกิด ในสวรรค์ชั้นดุสิต เย็นวันนั้น กิญช่งหลายทุลุกามพระบรมศาคา ถึงการจากไปของ นายเพชรสมาตรามแดง พระองค์ตรัสว่า “อุบาสนันได้กลายานมิตรใหญ เขาฟังธรรมองค์สาริบุตร ได้รับสุดาโสดา ละจากโลกนี้แล้ว ไปบังเกิดใน วิมานชั้นสุด”