ชีวิตและธรรมะของพระเจ้าพรหมทัต : หน้า 40/71

รวบพระธรรมเทวา ตะ พระราชวาติสุทธิ (ไชยบูลย์ ธรรมมาชโย) 40 ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก เราไม่มีเวลามากพอที่จะเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ เพียงแค่เราดูดิจิตของเรา ให้รู้เท่าทัน เเละ โง่ หลง 不ให้ฟู่ซ่าน ไม่ให้ขุ่นมัว แค่กันหมดเวลาไว้วันหนึ่ง แล้ว เพราะฉะนั้นอย่ามัวเสียเวลาบูชามากับคนรอบข้าง อย่าไปเลือสา ในความไม่สมบูรณ์ของเขา อะไรที่ให้อภัยได้ ก็อาจให้อลักกัน ถ้าเราจักปลดปล่อยอย่างนี้ ใจของเราจะปลอด โปร่ง เบา สบาย เป็นเหตุให้ เข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายดาย ในอดีต มีพระราชาแห่งแคว้นกาสี ทรงพระนามว่า "พระเจ้าพรหมทัต" ท่านทรงมีคำสั่งทรัพย์ กำลังคน และพาหนะมากมาย ส่วนแคว้นใกล้เคียงชื่อว่า แคว้นโกศล มีพระราชาพระนามว่า "พระเจ้าทีปด" ทรงมีคำสั่งน้อยกว่า พระเจ้าพรหมทัตได้รับกองทัพไปโจมตีแคว้นโกศล ฝ่ายพระเจ้าทีปด เมื่อทราบข่าว ดร importing “เมืองของเราเป็นเมืองเล็ก ไม่อาจต้านทานศึกครั้งนี้ได้ ถ้าเราไม่ต่อสู้ ผู้คนจะล้มตายกันมาก เราไม่อยากให้ใครต้องตายดังนั้นเราควรละเมเมือง” เมื่อคิดดังนั้นแล้วทรงพาพระมเหสีหนีออกจากพระ นครไปอยู่ในป่า อาศัยอยู่กับนายช่างหม้อ ทรงปลอมพระองค์เป็นบริพาชก อยู่มาไม่นาน พระมหาสีได้ตั้งครรภ์ ให้กำเนิดโอรสพระนามว่า “ทิฆวุฏฐามาร” เมื่อพระโอรสดีโผล่ขึ้น พระเจ้าทิศาก็ลดโอรสไปศึกษาปวิทยาอีกเมืองหนึ่ง เพราะคิดว่าจะอยู่ด้วยกัน เมื่อมีภัยเกิดขึ้นจะตายกันเสียทั้งหมด ต่อมาได้มีพรานป่าเข้าไปล่าสัตว์ แล้วลงทางไปพบกับพระเจ้าทีปด พระองค์ได้ให้ความช่วยเหลือพรานป่า ด้วยพระเมตตา ฝ่ายพรานป่าได้ว่า นี่คือพระราชาแห่งแคว้นโกศล ด้วยความโลภ อยากได้รางวัล จึงนำความนี้ไป