ข้อความต้นฉบับในหน้า
ไม่มีอะไรสายเกินไป
(วันอังคารที่ ๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๒)
บัดนี้ถึงเวลาละธรรมกาย ซึ่งเป็นช่วงเวลาของคุณค่า ที่เราจะได้เจริญสมาธิภาวนา เพื่อกลั่นกาย วาจา ใจของเราให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส เหมาะสมที่จะเป็นภาชนะรองรับพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นที่สุดที่ ลึกอันสูงสุดของเรา ทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ลึกยิ่งกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว
การปฏิบัติธรรม คือ การฝึกใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าสู่พระรัตนตรัยภายใน เข้าถึงพุทธะธรร มะ ธรรมธนะ ฯ สงฆ์ธนะ ฯ ทั้งสามอย่างนี้เป็นสรณะ เป็นที่พึ่งที่ลี้ลึกล้ำจริงของชาวพุทธทั้งหลาย ดังนั้นเราทุกคนจงตั้งใจปฏิบัติธรรม เพื่อให้เข้าถึงจุดนี้ได้ จึงจะได้ชื่อว่าเป็นชาวพุทธแท้จริงตามพุทธประสงค์
(นำฉันสมาธิ)
เมื่อเราอยากจะเข้าสู่จงทั้ง ๓ เราจะต้องเอาใจของเรามาหยุดนั่งอยู่ที่ตรงนี้ ใคิดในแง่วาระต่างๆ ทั้งหมด นำมายุติงอยู่ที่ตรงฐานที่ ๓ พอสักส่วนเข้า ไม่ช้าก็จะเห็นดวงปฐมมรรคเกิดขึ้นมา เป็นดวงใสบริสุทธิ์ คล้ายๆ กับดวงดาวในอากาศ หรือดวงจันทร์ในคืนวันเพ็ญ หรือดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน ใสิ่งกว่านั้น ใส่ยิ่งกว่าระจางเท่าที่ส่องจากหน้า ใยิ่งกว่าเพชร เป็นความใสบริสุทธิ์ที่ไม่มีตัวอย่างในโลก
"ปฐมมรรค" คือจุดเบื้องต้นที่จะเข้าสู่จงทั้ง ๓ เมื่อเราได้เข้าสถึง