ความอัศจรรย์แห่งบุญในพระธรรมเทศนา : หน้า 36/71

รวบรวมพระธรรมเทศนา : พระราชวรมุนี(ไชยบูลย์ ธรรมโม) 36 “ความอดอยากเช่นนี้ อย่าได้เกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้าอีกเลย ไม่ว่าจะเกิดไปภใดาวติี ขอให้ข้าวเจ้ามืออาหารเลี้ยงมุษย์ ได้หมดทั้งงพูธิ ผู ข้าพเจ้าที่ทำความสะอาดยังกว่าจะแล้ว มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ขอให้ข้าวจงตกลงมาเต็มยังฉางเดือน” ครั่นสิ้นคำอธิษฐาน พระปัจเจกพุทธเจ้าให้พรว่า “ของจะเป็นอย่างนั้นเกิด” ในวันนั้นเอง ได้เกิดเหตุอัศจรรย์ขึ้น ข้าวจำนวนมากได้ตกลงมาทั้งมืเติม ยุงฉางทั้ง ๑,๒๕๐ หลังของเศรษฐี รัฐเศรษฐีจึงประกาศไปทั่วเมืองว่า “บัดนี้อาหารมากมาย ได้เกิดขึ้นแล้ว ใครต้องการจะบริโภคให้มารับได้ตามต้องการ” นับแต่นั้นเป็นต้นมา ความอดอยากก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย ชาวเมืองทั้งหลายเหมือนกันได้ชีวตกลับคืนมาอีกครั้ง เพราะอานุภาพบุญที่ท่านเศรษฐีได้ทุ่มเทชีวิตเป็นเนินพัน สร้างมหาทานบารมี ซึ่งเป็นสิ่งที่ ทำได้กอย่างยั่งยืนจะไปในโลกแล้ว ได้ไปสวยสุขอยู่ในโลกสวรรค์ เมื่อถึงคราวมาเกิดเป็นมนุษย์ ได้เป็นมหาเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่ มิมสมบัติ มากมาย ตกไม่พ้อง แม้จะเอาสมบัติออกไปใช้แล้ว ก็กลับมืบิยั่งยืนด้วยอานาบุญนั้น ท่านนี้พระทองคำอยู่หลายตัว ในปากเพะจะมีลูกด้าย ถ้าปราณสมนบัติอะไร เพียงแค่ดึงด้ายในปากเพะออกมาเท่านั้น สิ่งที่ปราณจะปรากฏขึ้นทันที และทองคำเพียง ๑ ตัวมีอานุภาพสามารถเลี้ยงคนได้ทั้ง ชุมพูวิป ยูคลมัยนัน คนทั้งชุมพูวิปต่างได้อาหารและแร่ แหวน เงินทองตามที่ตนต้องการจากบ้านของท่านเศรษฐี นี่คือความอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นได้ด้วยอานุภาพแห่งบุญ ต่อมาท่านเมตตาเศรษฐี ได้โอกาสพรรรณจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในที่สุดได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน มิจฉชีวิตอันไม่ดต่ำ จะเกิดอีกไม่เกิน 7