รวมพระธรรมเทคนิคา : หน้า 61/71

รวมพระธรรมเทคนิคา : พระราชภาวนาวิสุทธิ (ไชยบูลย์ ธรรมมชโย) 61 อภัยในที่แห่งนั้น เขาก็จะเสียสละให้ด้วยความยินดี แล้วไปทำสถานที่ใหม่ให้ นำอยู่อีก เมื่อทำเสร็จจะแสดงคนมาอยู่อย่างนี้เรื่อยๆ เขาไม่ได้โกธรเลย แต่กลับมองโลกในแง่ดี คิดว่า “ช่างน่าชีวิตใจจริงๆ ที่คนเหล่านี้มาพักอาศัย อยู่ในที่ของเรา เราจะแบ่งบุญไปด้วย” วันรุ่งขึ้น เขาได้ออกไปล่าสัตว์นุ่มบ้าน ไปถวายข้าว บิดกวาดบริเวณ นั้นให้เป็นที่น่าสนรมย์ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างอยากจะมาพัก ผ่อน กีดกัน ครับดูหนาวมาถึง เขาได้หาไฟไฟให้ชาวบ้านผิงกัน เมื่อถึง ฤดูร้อน เขาได้หาน้ำดื่มมาสต๊ะ เพื่อให้ผู้คนที่เดินทางผ่านไปผ่านมาแวะนั้น ได้ดื่มน้ำแก้กระหาย ต่อมาเขาคิดว่า “เราควรจะสร้างศาลาให้แก่คนเดินทาง และทำหน ทางให้เรียบร้อย” ตั้งแต่บันไดบ้าน เขาได้ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ถือออ และมีตะเกียบถวาย ตัดสิ่งให้ราดา และทำหนทางให้สวยเรียบ เมื่อเพื่อนเดินผ่านมาเขาเห็นเข้า ได้ถามว่า “สหายเอ๋ย มาเที่ยวทำอะไร อยู่แถวนี้” มุมมณฑตอบว่า “ฉันจะทำหนทางไปสวรรค์ของฉันนะสิ” เพื่อนได้รับฟังนั้น ก็ชีชื่นชมและเกิดความเลื่อมใสนใจในตัวตนของเขา เมื่อเห็นดีเห็นงามด้วย จึงได้ลงมือช่วยเหลืองานของมุมมณฑทันที วันต่อมา มีเพื่อนซึ่งมีความคิดตรงกันกับมุมมณฑ เพิ่ม มากขึ้น จากหนึ่งคน สองคน สามคน เพิ่มขึ้นเป็นร้อยๆ จนรวมเป็น ๓๓ คน ทุกวันนี้เขาจะพากันถือออ ยาอุปกรณ์ต่างๆ ออกจากบ้าน ด้วย ใจที่รู้เริง เบิกบาน แล้วช่วยกันทำหนทางให้ราบเรียบ ทุกคนต่างก็ร่วม แรงร่วมใจทำงานอย่างสนุกสนานเป็นบุญบันเทิง จนสามารถทำถนนได้ใกล้ถึง ๒ โยชน์ หรือประมาณ ๒๑๓ กิโลเมตร