การสร้างบารมีและความดีจากความมุ่งมั่น : หน้า 63/71

รวบพระธรรมเทคณะ ฯ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธรรมหมาเชย) 63 พระราชาทรงเกิดความสงสัย จึงเรียกชายหนุ่มเหล่านั้นเข้ามา แล้วได้ตรัสถามถึงความเป็นไปทั้งหมด ในที่สุดทรงทราบความจริงว่า มามณฑุและเพื่อนๆ ไม่ได้เป็นโจร แต่ได้ตั้งใจทำความดีมาโดยตลอด พระราชู้สึกชื่นในคุณธรรมของพวกเขาทั้งหลาย จึงทรงขอให้ได้ ล่วงเกินไป และได้พระราชาทรงตำแหน่งผู้ใหญ่-บ้านให้มามณฑพ ส่วนผู้ใหญ่บ้านคนเดิม พร้อมทั้งบุตรและภรรยา ให้มาเป็นคนรับใช้ของพวกเขา และทรงพระราชทานช้างเชือกนั้นให้เป็นรางวัลอีกด้วย เมื่อได้รับการสนับสนุนจากพระราช มามณฑพและเพื่อนๆ ก็สร้างความดีขึ้น เซียนสร้างศาลาเก็บกลางหมู่บ้าน ให้เป็นที่พักอาศัยแก่พ่อค้าและคนเดินทาง ภรรยา คือองครักษ์ ได้ร่วมบุญด้วยการทำซ่อมศาลา นางสงู่ทได้สร้างสะโบกวรรณ์ เพื่อให้คนได้ลอาบและดื่มน้ำอย่างสบาย นางสุจิตราได้สร้างสวนดอกไม้หอม ทุกคนต่างก็ขวนขวายในบุญอย่างเต็มที่ เมื่อโลกไปแล้ว ได้ไปบังเกิดเป็นเทพบุตรเทพจิตา บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มามณฑุได้เป็นพระอินทร์ ผู้เป็นใหญ่ ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ส่วนมานสุขาดคิดว่าเราเป็นบรรรยาของมมณฑฺพ เมื่อเขาทำบุญเรา ก็ได้รับบุญด้วย จังไม่ได้ส่วนร่วมในการทำอะไรเลย ครั้งละโลกแล้วได้ไปเกิดเป็นกะราง เพราะฉะนั้นใครทำบุญกุศลใด้บุญ ถ้ามิทำ บุญก็ไม่เกิด เรื่องบุญบารมีเราต้องสร้างเอาเอง ไม่มีใครทำให้ใครกันได้ พวกเราน่าจะสร้างบารมีเดียวกัน ควรเอื้อเยืออย่างบัณฑิตหลาย ในกาลก่อน ให้ตั้งใจทำความดีของเรา โดยไม่อึดอัดอุปสรรคใดๆ ทั้งสิ้น แม้จะไม่เห็นด้วยกับเราก็ตาม จงอดทนสร้างบารมีต่อไป อย่าหวั่นไหว จะมีดลใจให้เข้มแข็ง เมื่อตั้งใจจะทำความดีอะไรแล้ว จงทำให้สำเร็จ อย่า ท้อถอย ให้เอาเป้าหมายเป็นหลัก แล้วลงมือทำเรื่องไป จนกว่าจะสำเร็จ บรรลุผลในที่สุด