รวมพระธรรมเทศนา โดย พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยุย ธรรมมชโย) : หน้า 54/71

รวมพระธรรมเทศนา : พระราชภาวนาวิสุทธิ์(ไชยุย ธรรมมชโย) 54 และเทวทั้วหลาย ต่างก็มีฟังธรรมจากพระองค์ จนมีดวงตาเห็นธรรมกันนั้นไม่ด้วน เมื่อสาวกของพระองค์มีมากขึ้น พระพุทธศาสนาก็ได้แผ่ขยายกว้างขว้างออกไป เกิดตุลุคุณธรรมจารยาไปทั่วทั้งชมพูทวีป ทำให้พวกเดียรถีย์ ซึ่งเป็นนักบวชนอกพระพุทธศาสนาเสื่อมจากลาลาสักกะ เป็นเช่นกับแสงของหิ่งห้อย ในยามที่อาทิตย์ส่องแสง ความศรัทธาที่พวกตนเคยได้รับก็ได้คลายดอยลงไปเพราะคำสอนที่ไม่มีแก่นสาระอะไรนั่นเอง พวกเดียรถีย์เหล่านั้น จึงได้ประกาศให้มหาชนได้ทราบว่า “มีใช่เพียงสมณโคดมเท่านั้นที่เป็นพระพุทธเจ้า แม้ว่าพวกเราก็เป็นพระพุทธเจ้า ท่านที่ว่ายกลสมโภคหมดมีผลมากอย่างไร ท่านที่ว่ายแก่พวกเราก็มีผลเหมือนกัน ท่านทั้งหลายจงมาถวายท่านแกพวกเราเถอะ” ถึงจะเทียบปาวประกาศอย่างไร คำพูดนั้นไร้ผล ความศรัทราและลาภลักษณะก็ยิ่งเสื่อมถอยลงไปทุกวัน ในขณะที่พระพุทธศาสนากลับเจริญรุ่งเรืองขึ้น มีผู้นิมทิมปัญญานับอิ่งมากมาย เพราะผู้ปฏิบัติ downgrade รับผลของการปฏิบัตินั่นเอง พวกเดียรถีย์จึงบังคับว่า “พวกเราควรร่วมมือกัน หายายใส่ร้ายสมโภคโดม เพื่อให้เกิดความมัวหมองขึ้น คนทั้งหลายจะได้ไม่เลื่อมใส แล้วกลับมาเป็นพวกของเราตามเดิม ลากลักษณะทั้งหมดก็จะตกเป็นของเรา” ในกรงสวดติ มีปราชญิกชื่อว่า “ฉลุมานวิกา” นางเป็นหญิงรูงามความงามของนางเปรียบประดุจเทพอัปสรในสรวงสวรรค์ สวยงามจนมีบริวารประจงใกล้ฉันท์ เปล่งอออกจากสรีระของนาง พวกเดียรถีย์เหล่านั้นจึงคิดที่จะใช้แนงเป็นเครื่องมือในการล้มล้างพระพุทธศาสนา เมื่อฉลุมานวิกาไปสู่สำนักงานใหญ่ พวกเดียรถีย์ก็แก่กล้ากล่าวให้แน่ใจว่า “นี่เธอ พระสมโภคได้ทำให้พวกเราเป็นทุกข์ใจมาก เราต้องเสื่อมจากลากลักษณะ ได้รับความลำบาก ถ้าเธออยากจะให้พวก