การบริจาคและการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 11/107

ที่เผลนเราอยู่อยตลอดเวลา เรือนกาย เรือนใจนี้ จึงมีแต่วันเสมอ ลายไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นสิ่งไหนที่เราได้นำออกหรือบริจาค สิ่งเหล่านั้นจึงเป็นของเราอย่างแท้จริง ที่จะนัดติดตัวไปใช้ใน สัมปรายภพ และในภาพเบื้องหน้าที่จะได้ลงมาเกิดในเมือง มนุษย์อีก ที่เรายังไม่ได้เอามาใช้ เราก็ได้ดูแต่ในปัจจุบันนี้ ถ้า เราตายเมื่อโรคติดไปเป็นของคนอื่น อย่าไปหวังให้คนอื่นเขา ทำบุญอุทิสรกุศลมาให้เราเลย แม้เขาทำให้ ก็จะได้ไม่เท่า ที่เราทำเอง ทำเองน่ะบุญได้เต็มที่มากมายมหาศาล แต่ที่ เขาทำให้ เราจะได้แค่นิดหน่อย เราได้เฉพะ เขาได้ส่วน ส่วน แห่งบุญเขาเอาไป แต่เฉพะบุญน่ะ ยกให้เรา เพราะฉะนั้น ต้องศึกษาให้เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของชีวิต และการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์ต่อชีวิต ทั้งในปัจจุบัน ในสัมปรายภพ และในอนาคตภาคไปจนสุดทาง สายกลาง ถึงที่สุดแห่งธรรม ต้องมองให้ไกลๆ นะลูกนะ ความหวังแหทธรัพย์กับการไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่อง ราวของชีวิต และการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ มันทำให้เรามองสั้น