การป่วยและการรักษาด้วยใจ : หน้า 62/107

ทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้ พระอริยบุคคลตั้งแต่พระอนาคามิลงมา พระสิกขาทาคมิ พระโสดาบัน ท่านก็ต้องเจ็บต้องป่วยต้องใช้เหมือนกัน อาพาธเหมือนกัน หรือเป็นโคตรภูบุคคลก็ต้องเจ็บ ต้องป่วยต้องไข จะเป็นผู้มีมานสมาบัติเหินเดินอากาศได้ ก็ป่วยไข้เหมือนกัน จะเป็นพระราชามหัชัชรีจนอายุ จาก วณฺฑิภ ล้วนมีความเจ็บเป็นธรรมดา คิดอย่างนี้นะลุงนะ ไม่ว่าเราป่วยอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้น เมื่อถึงคราวที่จะต้องเข้าไปรับการรักษา ที่โรงพยาบาล จำเป็นต้องผ่าตัด เราก็นึกเอาร่างกายของเรา นี้เป็นห้องลับเป็นที่ศึกษา ร่างกายนี้มีความเจ็บเป็นธรรมดา มันเจ็บตรงไหน เราก็คิดว่านั้นเป็นเรื่องปกติ ทำความรู้ตัวให้ พร้อม แล้วก็มอบร่างกายนี้ ความเจ็บไข้นี้ไปให้กับหมอ พยาบาล ซึ่งเขามีความเชี่ยวชาญในการรักษา มอบให้เขาไป เรามีหน้าที่รักษาใจอย่างเดียว ให้ใจใสๆ เอาไว้ลูกนะ ให้ใจใสๆ นึกถึงบุญบารมีความดีที่เราได้ทำเอาไว้ ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา