การรอคอยและการเตรียมตัวก่อนตาย : หน้า 73/107

ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ แล้วท่านก็พูดกับเพื่อนสหธรรมมีกุ้งข้าง ๆ ว่า พวกเธอเน่ ถ้าฉันเป็นอะไรไป เธออย่ามากัดตัวฉันนะ ฉันกำลังตรีกวดวงใส ๆ ฉันจะไปสวรรค์ชั้นดูสิท เธออย่ามายุ่งเพราะฉะนั้นตอนเรา ป่วยหนักนอนอยู่คนเดียว มีคนมาแวดล้อม ต้องบอกไว้ก่อนตอนดี ๆ นะ ตอนที่ยังไม่ทุกข์หนา กล้าพอว่า ทุกคนอย่าร้องไห้ ไม่มีประโยชน์ ให้ช่วยสวนมตให้งฟง พูดธรรมะให้ฟัง ทำอะไรไม่ไดักให้เฉย ๆ ไว้ อย่าร้องห่มร้องไห้พูดโน้นพูดนี้ สิ่งที่จะพูดเป็นเรื่องบุญ เรื่องกุศล เรื่องธรรมะ เรื่องครอบครัวอย่าไปพูด ทำมาหากินอย่าพูด เรื่องเป็นหนีเป็นใครไม่ต้องพูด เอาไว้ชาตหน้ไปใช้งานใหม่ และก็ให้ใจนั่งในกายอย่างนั้นล่ะ นิ่ง ๆ เหรๆ ให้ดูใส ๆ องค์พระใส ๆ พอทุกเวทนามันกล้าขึ้นมา มันจะลิ่ม มันจะปวดโน่นปวดนี่เลย แต่แข็งใจไว้ แข็งใจไว้นะ นิ่ง ๆ อยู่ตรงนั่นทีเดียว ที่เราคิดว่าเป็นกลาง ศูนย์กลางกายนี้ พอถูกส่วนจะถูกดูดดูดเข้าไปเลย เขาไปตรงช่องนั่นเลย เพราะตรงกลางกายนั่นเป็นที่พึ่งที่สำคัญที่สุด พอจบเข้าไป ก็สว่าง แล้วหลุดมาดามตามฐานอย่างรวดเร็ว