การทำใจให้ได้หายจากโรค : หน้า 65/107

ให้หายเจ็บ หายป่วย หายไข้ สิ่งที่ไม่ดี ก็เอาออกไป ให้หลงเหลือแต่สิ่งที่ดี ๆ ทำอย่างนี้แล้ว จะได้สดชื่น เบิกบานในทุกสถานการณ์ เป็นคนเจ็บคนป่วยที่ให้กำลังใจแก่หมอพยาบาลและผู้มาเยี่ยมไข้ อย่างนี้เรียกว่า ป่วยอย่างสง่ามงาม สมกับเป็นนักรบกองทัพธรรม สมกับเป็นสาวก สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมกับเกิด มาสร้างบารมี เป็นผู้เข้าใจชีวิตจนโลกอย่างนี้ ฝึกใจให้หยุด ฝึกใจให้นิ่ง ๆ ตรงศูนย์กลางกาย ทำใจ ให้สว่าง ไม่หวั่นไหว อาลัยอาวรณ์กับสง่าร่างกาย มันจะเป็น อย่างไรก็ช่างมัน เฉย ๆ ไม่สนใจ กำหนดใจให้ดำดิ่งไป ที่ศูนย์กลางกายให้ตรงใจดำดิ่งตรงนั้นนะ เหมือนเอกวาวชื่นดี ตรงใจให้ติดกับศูนย์กลางกาย แล้วก็ภาวนา สัมมาอะระหัง สัมมาอะระหัง ตรีนีก็ถึงดวงใส ใจหยุดอยู่ใน กลางดวงใส วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2545