การเข้าใกล้พระนิพพาน : หน้า 19/107

ความสงัดก็ยังค่อย ๆ ลดลงไป ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไร ความสงัดก็ยิ่งหายไปเรื่อยเท่านั้น เพราะฉะนั้น พระนิพพาน ท่านเปรียบเอาไวเหมือน กับ แหล่งกำเนิดของแสงสว่างของชีวิต เป็นที่บรรจุความสุขอัน เป็นอมตะเอาไว้เท่านั้น เป็นที่รวมแห่งความสุข ถ้าใครได้เข้า ใกล้ก็จะยิ่งมีความสุขมาก แต่มนุษย์ เดียวนี้ปล่อยปล่อยในกระแสของพระ นิพพาน แล้วก็ห่มุ๋นยึดถืออยู่กับวิทยาการใหม่ ๆ ติดกับโลก ติดกับวัตถุ จึงเหมือนกับเดินอยู่ในที่มืด ท่านจึงให้พิจารณาว่า ชีวิตเป็นของน้อย ถูกความ ชราฯ ฯ ยงอยู่เนือง ๆ ภรานำไปสู่ความตาย พิจารณาให้เห็น โทษของความตาย นั่น คือ ที่สุดแห่งชีวิตนั้น แล้วละคลาย คือ ไม่ใช่มันถือมันในโลกามิส คือเหยื่อ ล่อให้ใจเราติด ทนใช้คำว่าเหยื่อ ล่อล่อเหมือนพรานเบ็ดใช้เหยื่อติดเบ็ด แล้วก็ล่อปลาในน้ำั้น เหยื่อ ล่อล่อให้ติดอยู่ อย่างนั้น พอปลา กินเหยื่อ ก็ได้รับความทุกข์ มานตั้งแต่ ร่างกาย การเจ็บ ป่วย ของอ้วยวะ จนกระทั่งตาย นั่นน่ะเหย่อ'