การปล่อยวางและการเข้าถึงพระนิพพาน : หน้า 18/107

อย่างไรเราต้องตาย แล้วให้ละลายความยึดมั่นถือมั่นใน โลกามิสินค้า โลกามิสก็คือเหยื่อล่อให้ติดอยู่ในโลกนี้ เป็นเหตุให้ ห่างจากกะเสของพระนิพพาน เมื่อห่างจากกะเสของพระนิพพาน ซึ่งเป็นแหล่ง กำเนิดของความสุข ห่างมากเข้า ๆ เราไปจมอยู่ในโลกิมิ ส คือเหยื่อล่อนี้ ชีวิตจืดเต็มไปด้วยความระทมทุกข์ เราลองพิจารณาที่ผ่านมา ตั้งแต่เราเกิดจนมานั่งอยู่ อย่างนี้ เราจมจ่อมอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสต่าง ๆ เรานึกอย่างนี้แล้วกันว่า ถ้าหากว่าเราเข้าใกล้แหล่ง กำเนิดแสงเท่าไร เราก็ยิ่งพบความสว่างมาก พบความสว่าง มากเท่าไร ความสะดุ้งกลัวต่างๆ ก็จะหายไป มีความอบอุ่นใจ ถ้ายิ่งห่างจากแหล่งของแสงมากเท่าไร เราก็จะยิ่งพบกับความ มิด ความมืดนั้นนำมาซึ่งความสะดุ้งกลัวกับตัวของเราเอง ลองนึกถึงสภาพว่าเราเดินไปในป่ามืด ๆ ปรากฏ มี ภัยต่าง ๆ รอบด้านเลย จากสิ่งสารพัดวัง จากคนร้ายบ้าง จากอุบัติเหตุบ้าง สารพัดที่เกิดขึ้นในความมืด แต่เราเดินมา เห็นแสงริบหรี่สว่าง ๆ อยู่ในกลางทุ่งใกล้ ๆ ใจเราชื่นขึ้นมาทันที - ๑๗ - ชีวิตเป็นของน้อย