สิกขาบท ๑๐ แห่งสามเณร : หน้า 103/319

๑๐๒ (คำแปล) พระผู้มีพระภาค ได้ทรงอนุญาตสิกขาบท ๑๐ แก่สามเณรทั้งหลาย และเพื่อให้สามเณรทั้งหลาย ศึกษา ในสิกขาบท ๑๐ เหล่านั้น คือ เว้นจากฆ่าสัตว์มีชีวิต ๑ เว้นจากลักสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ ๑ เว้นจากเมถุน ธรรม ๑ เว้นจากกล่าวปิด ๑ เว้นจากเหตุเป็นที่ตั้ง แห่งความประมาทเพราะดื่มน้ำเมา คือสุราและเมรัย ๑ เว้นจากบริโภคอาหารในวิกาลคือตั้งแต่เที่ยงแล้วไป เว้นจากฟ้อนรำขับร้องประโคมดนตรีและการดูซึ่งเป็นข้าศึก ต่อกุศล ๑ เว้นจากเหตุเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด คือทรงไว้ และประดับตกแต่งร่างกาย ด้วยดอกไม้และของหอม และเครื่องทา ๑ เว้นจากที่นอนสูงและที่นอนใหญ่ เว้นจากรับทองและเงิน ๑. บทขัดนาสนังคะ 90 เตนะ โข ปะนะ สะมะเยนะ สามะเณโร กัณฏะโก นามะ ญัตวา ตะมัตถัง ภะคะวา สักยะปุตโต ปะนันทะสะ กัณฏะกิ่ง ภิกขุถึง ทุสิ ภิกขูนัญเญวะ สันติกา