บทสวดขอบุญบารมี สวดมนต์ ฉบับวัดพระธรรมกาย หน้า 209
หน้าที่ 209 / 319

สรุปเนื้อหา

บทนี้เป็นการขอให้บุญบารมีที่ได้สร้างไว้ในอดีต ช่วยประคับประคองให้พ้นจากความทุกข์และภัยทั้งหลาย โดยการอุทิศบุญให้กับสัตว์ทั้งหลายและขอให้เป็นผู้ไม่มีเวรแก่กัน นอกจากนี้ยังมีความปรารถนาให้ทุกคนพ้นจากโรคภัยและความทุกข์ เพื่อให้ได้เข้าถึงนิพพานอย่างสมบูรณ์แบบ โดยการสวดที่สะท้อนถึงความเมตตากรุณาและการช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสังคม ให้เกิดความสงบสุขในปัจจุบัน

หัวข้อประเด็น

-การขอบุญบารมี
-การสวดมนต์
-ความสงบสุข
-การช่วยเหลือสัตว์
-นิพพาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

២០៨ นับตั้งแต่ร้อยชาติพันชาติ, หมื่นชาติแสนชาติก็ดี ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญมา, ในปัจจุบันนี้ ตั้งแต่เล็กแต่น้อย, จะระลึกได้ก็ดี มิระลึกได้ก็ดี, ขอบุญบารมีทั้งหลายเหล่านั้น, จงมาช่วย ประคับประคองข้าพเจ้า ให้สิ้นสรรพทุกข์ ให้สิ้นสรรพโศก, ให้สิ้นสรรพโรค, ให้สิ้นสรรพภัย, ศัตรูใดๆ อย่ามาพ้องพาน, สัพเพ สัตตา อะเวรา, อัพยาปัชฌา, อะนีฆา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ ฯ ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง, จงเป็นผู้ไม่มีเวร, จงเป็น ผู้ไม่มีภัย, ขอให้พ้นทุกข์พ้นภัย, ปลาทั้งหลายเหล่านี้ หากข้าพเจ้าไม่ช่วยชีวิตไว้ ก็จะถึงซึ่งความตาย, ในวันนี้ หรือพรุ่งนี้, ขอบุญกุศล ที่ข้าพเจ้าช่วยให้, สัตว์พ้นจาก ความตาย, สัตว์พ้นจากที่คุมขัง, จงมาช่วยประคับประคอง ข้าพเจ้า, ให้สิ้นสรรพทุกข์ ให้สิ้นสรรพโศก ให้สิ้นสรรพโรค, ให้สิ้นสรรพภัย, ให้ได้สำเร็จมรรคผลนิพพาน, ในกาล ปัจจุบันนี้ เทอญ, นิพพานะปัจจะโย โหตุ ฯ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More