การสอนและวจนิโยในพระพุทธศาสนา : หน้า 267/319

๒๖๖ ภิกฺขูริ เอวมสฺส วจนิโย มา อาวุโส สมนฺทฺเทส เอวํ อวจ, มา ภควนฺต์ อพฺภาจิกฺขุ, น หิ สาธุ ภควโต อพฺภกขาน, น หิ ภควา เอวํ วเทยุย, อเนกปริยาเยน อาวุโส สมนฺทฺเทส อนุตรายิกา ธมฺมา วุตฺตา ภควตา, อญฺจ ปน เต ปฏิเสวโต อนุตรายายาติ; เอวญฺจ โส สมนฺทฺเทโส ภิกฺขูหิ วุจจมาโน ตเถว ปคฺคณฺเหยุย, โส สมนฺทฺเทโส ภิกฺขูหิ เอวมสฺส วจนีโย อชฺชตคเค เต อาวุโส สมณุทเทส น เจว โส ภควา สตฺถา อปทิสิตพฺโพ; ยมฺปิ จญฺเญ สมนฺทฺเทสา ลภนฺติ ภิกขูหิ สทฺธิ์ ทวิรตฺตติรตต์ สหเสยฺย์, สาปิ เต นตฺถิ จร ปิเร วินสุสาติ โย ปน ภิกฺขุ ชานํ ตถานาสิต สมนฺทฺเทส์ อุปลาเปยย วา อุปฏฺฐาเปญฺย วา สมฺภุญเชยฺย วา สห วา เสยฺย์ กปฺเปยย ปาจิตติย์. สปฺปาณวนฺโค สตฺตโม ๗๑. โย ปน ภิกฺขุ ภิกฺขติ สหธมฺมวํ วุจฺจมาโน เอว วเทยฺย น ตาวาห์ อาวุโส เอตสมี สิกขาปเท สิกขิสสามิ, ยาว นญญ์ ภิกฺขุ พฺยตฺต์ วินยธร์ ปริปุจฉามีติ, ปาจิตฺติย์, สิกขมาเนน ภิกฺขเว ภิกขุนา อญฺญาตพพ์ ปริปุจฉิตพฺพ์ ปริปญฺหิตพฺพ์, อย่ ตตฺถ สามีจิ