คำอปโลกน์กฐินและผ้าบังสุกุล สวดมนต์ ฉบับวัดพระธรรมกาย หน้า 187
หน้าที่ 187 / 319

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการถวายผ้ากฐินและการชักผ้าป่าที่ไม่มีเจ้าของ โดยมีการระบุถึงการมอบผ้ากฐินให้แก่ผู้มีความสามารถและสติปัญญาในการทำหน้าที่ พร้อมทั้งยกคำสุภาษิตและกราบเรียนสมาชิกสงฆ์ในการอนุญาตให้ดำเนินการตามแนวทางที่เหมาะสม โดยมีการอนุญาตให้ใช้คำพิจารณาและให้สัททสัญญาสาธุการขึ้นเมื่อเห็นสมควร โดยเฉพาะในกรณีของผ้าบังสุกุลจีวรที่ไม่มีเจ้าของที่ได้รับการยกย่องถึงความอานิสงส์ที่มีอยู่ ตามพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การถวายผ้ากฐิน
-บทบาทของพระภิกษุ
-ความสำคัญของผ้าบังสุกุล
-แนวปฏิบัติในสงฆ์
-อานิสงส์จากการถวายผ้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

១៨៦ (รูปที่ ๒) คำอปโลกน์กฐิน “ผ้ากฐินทาน กับทั้งผ้าอานิสงส์บริวารทั้งปวงนี้ ข้าพเจ้าพิจารณาแล้วเห็นสมควรมอบให้แก่ ผู้มีสติปัญญาสามารถ อาจจะกระทำกฐินัตถารกิจ ให้ถูก ต้องตามพระบรมพุทธานุญาตได้ ถ้าพระภิกษุรูปใด เห็นไม่สมควร จงทักท้วงขึ้นในท่ามกลางระหว่างสงฆ์ (หยุดนิดหนึ่ง) ถ้าเห็นสมควรแล้วไซร้ จงให้สัททสัญญาสาธุการ ขึ้น พร้อมกันเทอญ” (คณะสงฆ์ “สาธุ” พร้อมกัน) คำชักผ้าป่าที่ไม่มีเจ้าของ อิทัง วัตถัง อัสสามิกัง ปังสุกุละจีวะรัง มัยหัง ปาปุณาติ ฯ ผ้าบังสุกุลจีวร อันไม่มีเจ้าของนี้ ย่อมถึงแก่เรา ๆ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More