บทสวดนโมตสฺส และการทำอุโปสถ : หน้า 237/319

๒๓๖ นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ฯ (๓ ครั้ง) * สุณาตุ เม ภันเต สังโฆ, อชฺชุโปสโถ ปณฺณรโส ยา สงฺฆสส ปตฺตกาล, สงฺโฆ อุโปสถ์ กเรยย, ปาฏิโมกข์ อุททิเสยย. กี สงฺฆสฺส ปุพฺพกิจจ์, ปาริสุทธิ์ อายสฺมนฺโต อาโรเจถ, ปาฏิโมกข์ อุททิสิสฺสามิ ต์ สพฺเพว สนฺตา สาธุก สุโณม มนสิกรรม. ยสฺส สิยา อาปัตติ, โส อาวิกเรยย, อสนฺติยา อาปตฺติยา ตุณที่ ภวิตพุฒิ, ตุณภาเวน โข ปนายสุมนเต ปริสุทฺธาติ เวทิสฺสามิ ยถา โข ปน ปัจเจกปุฏฐสฺส เวยยากรณ์ โหติ, เอวเมว เอวรูปาย ปริสาย ยาวตติย์ อนุสสาวิต โหติ, โย ปน ภิกขุ ยาวตติย์ อนุสสายมาเน สรมาโน สนฺติ อาปาตี นาวิกเรยย, สมฺปชานมุสาวาทสฺส โหติ, สมฺปชานมุสาวาโท โข ปนายสุมนฺโต อนุตรายิโก ธมฺโม วุตฺโต ภควตา; ตสฺมา สรมาเนน ภิกฺขุนา อาปนเนน วิสุทฺธาเปกฺเขน สนฺติ อาปาติ อาวิกาตพุพา, อาวิกตา หิสส ผาสุ * โหติ ฯ นิทานํ นิฏฐิต ถ้าเป็นวัน ๑๔ ค่ำ พึงว่า จาตุทฺทโส.