การแจกนามในบาลีไวยากรณ์ บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาคที่ 2 นามและอัพพยศัพท์ หน้า 9
หน้าที่ 9 / 78

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เสนอความรู้เกี่ยวกับการแจกนามในบาลีไวยากรณ์ โดยเน้นถึงวิธีการกำหนดการันต์เพื่อให้ผู้ศึกษาเข้าใจลักษณะของศัพท์และวิธีการจำได้ง่ายขึ้น การแจกนามนั้นมีความสำคัญในการศึกษาภาษา เพื่อที่จะสามารถใช้ศัพท์ต่างๆ ได้อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ รวมถึงการระบุประเภทของลิงค์ที่มีการันต์เหมือนกัน เพื่อให้สามารถจำและใช้งานได้ตลอดไปอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งในบทนี้ยังได้มีการกล่าวถึงหลักฐานและวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการแจกนาม ศัพท์ที่มีลิงค์เดียวกันมีการันต์ที่คล้ายกัน รวมถึงการใช้งานในฐานะศัพท์ที่พบได้ทั่วไปในภาษาบาลี

หัวข้อประเด็น

-การแจกนาม
-การกำหนดการันต์
-การวิปัติ
-การใช้ศัพท์ในบาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ฉฏฐี ที่ ๖ แห่ง เมื่อ ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาคที่ ๒ นามและอัพพยศัพท์ - หน้าที่ 37 จอง แห่ง - ท. ของ - ท. เมื่อ - ท. สตฺตมี ที่ ๒ ที่ ใน ใกล้ ใน - ท. ใกล้ - ท. ครั้นเมื่อ ที่ - ท. กรมเมอ - ท. ครั้นเมื่อ ในเพราะ. ในเพราะ - ท. อาลปนะ แน่ะ ดูก่อน แน่ะ - ท. ดูก่อน - ท. ข้าแต่. ข้าแต่ - ท. ed วิธีแจกนามนาม [๔๖] ผู้ศึกษาวิธีแจกนามศัพท์ด้วยวิภัตติ ด้วยวิภัตติ ต้องกำหนดจับ หลักฐานให้ได้ก่อนจึงจะเป็นการง่ายขึ้น, หลักฐานนั้นท่านกำหนด ตามสระที่สุดแห่งศัพท์ เรียกว่า การันต์, ศัพท์ที่เป็นลิงค์เดียวกันมี การันต์เหมือนกันแล้ว ก็แจกเป็นแบบเดียวกัน ยกไว้แต่ศัพท์บาง เหล่า ที่มีวิธีแจกอย่างหนึ่งต่างหาก, เมื่อกำหนดได้หลักฐานดังนี้แล้ว ก็ไม่ต้องหนักใจ เพราะการที่ต้องทรงจำมากนัก จำได้เสียแบบหนึ่ง แล้ว ก็ใช้ตลอดไปได้หลายร้อยศัพท์ทีเดียว ในนามนามและคุณนาม นั้น ท่านจัดการันต์ตามที่ใช้สาธารณาทั่วไปมากนั้น ดังนี้ :- ในปุ๋ลิงค์มีการันต์ ๕ คือ อ อิ อี อุ อู ในอิตถีลิงค์มี การันต์ ๕ คือ อา อิ อี อุ อู ในนปัสกลิงค์มีการันต์ ๓ คือ က
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More