อภิญญาและการมาของพระเทพบุตร : หน้า 39/121

อภิญญา แล้วก็เห็นแจ้งด้วยพระอนาคตังสญาณอีกว่า อายุสังขาร แห่งอาตมาจะพลันด่วนสิ้นไป ก่อนที่จะได้ทันเห็นพระธรรมทัสสี เทพบุตรเธอจุติลงมาช่วยปกป้องยกย่องพระพุทธศาสนาเป็น แม่นมั่น จึงเรียกพระอรหันต์ผู้เป็นศิษย์ชั้นผู้ใหญ่ของตนมาพร้อม หน้า แล้วมีประกาศิตสั่งว่า “กาลเมื่อพระเทพบุตรสุดประเสริฐองค์นั้น เธอจุติจาก สวรรค์มาบังเกิดในมนุษยโลกแล้ว ให้เป็นหน้าที่ของพระสีลพุทธิ อรหันต์ จงบากบั่นพยายามชักนำให้เธอเข้ามาบวชในพระพุทธ ศาสนาจงได้ ต่อจากนั้น ให้เป็นภาระหน้าที่ของพระมหากาฬอรหันต์ ในการที่จะสั่งสอนพระบาลีไตรปิฎกอรรถกถาและให้บำเพ็ญ วิปัสสนากรรมฐาน จนเธอได้สําเร็จเป็นพระอรหันต์จงได้” ท่านพระปุราณทัสสีมหาเถรผู้มีคุณใหญ่ สั่งเสียความ สําคัญแก่ศิษย์ผู้เป็นพระอรหันต์ฉะนี้แล้ว ต่อกาลไม่นานเท่าใด ท่านก็ดับขันธ์เข้าสู่พระนิพพานไปตามธรรมดาของสังขาร ครั้นท่านดับขันธ์ไปตามธรรมดาของสังขารแล้ว พระ มหากาฬอรหันต์ ซึ่งเป็นศิษย์ชั้นผู้ใหญ่ก็ได้รับการยกย่องให้ดำรง ตาแหน่งที่คณะปาโมช และเป็นพระวิปัสสนาจารย์บอกกรรมฐาน โดยรักษาวิปัสสนาวงศ์ขององค์พระโสณะและพระอุตตระอรหันต์