ข้อความต้นฉบับในหน้า
ลองพญา ซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้ายของพม่า
ประวัติด้านการศึกษาหรือคันถธุระ ปรากฏว่า ท่านได้
รับการศึกษามาตั้งแต่ครั้งยังเป็นกุมารอยู่ คือ เมื่อมีอายุได้ 5 ปี
ก็เข้าเรียนหนังสือที่วัดประจำหมู่บ้านที่ท่านเกิด ณ เมืองสวยะโป
ครั้นอายุได้ ๑๒ ปี ก็บรรพชาเป็นสามเณร และศึกษาวิชาการทาง
พระพุทธศาสนาสูงขึ้นตามลำดับ ตราบเท่าจนถึงอายุครบบวช
จึงได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา มีนามฉายาว่า
โสภณภิกขุ เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๖๖
ครั้นอุปสมบทและจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านเกิดพอ
ประมาณแล้ว จึงออกเดินทางเพื่อไปศึกษาต่อ ณ นครมัณฑเล
ราชธานีเก่าแห่งหนึ่งของพม่า ได้ศึกษาพระบาลีไตรปิฎกอรรถกถา
ฎีกาและนานาพระคัมภีร์ ที่สำนักเรียนวัดขึ้นมะกัน กับพระอาจารย์
ผู้มีชื่อเสียงในวิชาการทางพระพุทธศาสนาหลายรูป จนมีความรู้
สามารถสอบผ่านหลักสูตรการศึกษาตามลำดับชั้น คือ ชั้นปฐมแง
ชั้นปฐมลัต และชั้นปฐมจี แล้วในที่สุด ก็ได้สำเร็จการศึกษาชั้น
ธัมมาจริยะ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดการศึกษาของคณะสงฆ์พม่า
เมื่อจบการศึกษา และสามารถพูดภาษามคธได้คล่อง
แคล่วเป็นพิเศษแล้ว ท่านจึงเดินทางไปยังเมืองมระแหม่ง
ประเทศพม่า เพื่อทำหน้าที่เป็นพระอาจารย์สอนพระคัมภีร์บาลี