ข้อความต้นฉบับในหน้า
ฝ่ายพระตรงคภิกขุสหายกันผู้ใฝ่ใจในด้านคันถธุระ หวัง
จะเป็นผู้มีเกียรติยศชื่อเสียงในวันข้างหน้า ก็อุตสาหะทำหน้าที่
เป็นพระอาจารย์บอกพระคัมภีร์ในมหาวิหาร ซึ่งมีพระสงฆ์นัก
ศึกษานับจํานวนเป็นพันๆ ทิวาวารผ่านไปหลายสิบปี ท่านก็ได้
เลื่อนตำแหน่งหน้าที่สูงขึ้นมาเรื่อยๆ จนเป็นพระคณาจารย์ชั้น
มหาเถระ บรรดาศิษย์พากันยกย่องว่าท่านเป็นผู้มีความรู้สูงเด่น
หนักหนา
เมื่อพระมหาเถระผู้เป็นคณะปาโมกข์ปกครองสงฆ์ใน
มหาวิหาร ถึงมรณกาลล่วงลับดับสังขารไป พระตรงคมหาเถระ
ก็ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นคณะปาโมกข์ ปกครองสงฆ์สืบแทน
ท่านคณะปาโมกข์องค์เก่า ที่ล่วงลับเข้าไปสู่ปากพญามัจจุราชนั้น
กาลต่อมาปรากฏว่าท่านเป็นผู้มีชื่อเสียงกว้างไกล เป็น
พระคณาจารย์ใหญ่ ที่มีศิษยานุศิษย์มากมายหลายรุ่นหลายสมัย
เป็นที่เคารพสักการะของมหาชนทั่วไป จึงเป็นอันว่า บัดนี้พระตรงค
มหาเถระ ได้ก้าวขึ้นถึงความสุดยอดด้านคันถธุระ โดยได้เป็น
คณาจารย์ใหญ่ มีเกียรติยศชื่อเสียงเกรียงไกรสมใจปรารถนา
สายัณหสมัยวันหนึ่ง พระตรงคมหาเถระผู้เป็นใหญ่ ซึ่ง
บัดนี้วัยเข้าเกณฑ์ชรา ๗๐ พรรษาเศษแล้ว ท่านได้มีโอกาสต้อน
รับอาคันตุกภิกขุผู้มีพรรษาเสมอกันรูปหนึ่ง ซึ่งเป็นสหายจากกันไป