พระอาจารย์นโมอรหันต์ : หน้า 65/121

พระอาจารย์นโมอรหันต์ กาลครั้งนั้น ยังมีพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่ง นามว่า พระนโม ภิกขุ อายุเพิ่งได้ ๒๕ พรรษา ๕ เป็นผู้มีวาสนาบารมีที่สั่งสม อบรมมาแต่ปางบรรพ์ นับเป็นเวลานานได้เป็นพันมหากัปขึ้นไป เกิดมาในชาตินี้ จึงมีโอกาสเข้ามาบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธ ศาสนา หลังจากเรียนเอาพระไตรปิฎกบาลีอรรถกถา จนมีความ รู้เชี่ยวชาญดีแล้ว วาสนาบารมีที่เคยสั่งสมไว้ก็เข้ามาตักเตือนใจ ให้มีความปราถนาใคร่จะปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จึงออกเดินทาง จากมหาวิหารเมืองใหญ่ในอมรปุระธานี มุ่งหน้าไปยังปัจจันตชนบท เพื่อแสวงหาสถานที่สําหรับปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน พบเห็นถ้ำ ใกล้วิหารแห่งหนึ่ง จึงกําหนดไว้ในใจ แล้วเข้าไปในวิหารเพื่อขอ พักอาศัยชั่วคราว พระภิกษุเจ้าถิ่นที่อยู่ในวิหารนั้นมีนามว่า พระมิงกุลโตญ ภิกขุ ซึ่งยังเป็นพระนวกะอยู่ เมื่อเห็นพระอาคันตุกะมาขอพักอาศัย ก็ให้การต้อนรับด้วยความยินดี กาลต่อมา พอได้ทราบว่าพระนโม ภิกขุที่มาขอพักอาศัยนั้น ท่านเป็นผู้มีความรู้สูงระดับพระอาจารย์ ผ่านการศึกษาพระบาลีไตรปิฏกอรรถกถาแล้ว ก็ยิ่งยินดีปรีดาฝาก ตัวเป็นศิษย์เรียนพระธรรมวินัย และมอบถวายความเป็นใหญ่ใน วิหารนั้นให้ท่านด้วยความเต็มใจ