มิลินทบัญฑุ: พระโยคาวจรและเสื้อเหลือง มิลินทปัญหา หน้า 24
หน้าที่ 24 / 91

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้พูดถึงความหมายของการถือเอาเสื้อเหลือง โดยเปรียบเทียบกับพระโยคาวจรที่ไม่ยอมกลับไปสู่ความลุ่มหลง และต้องเป็นผู้ประกอบความเพรียง ยกตัวอย่างเสือเหลืองที่มุ่งหากินในป่า แต่ไม่กระทำการที่จะได้มาซึ่งอาหารอย่างไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบถึงการแสวงหาสูงสุดโดยไม่กลับไปหาความผิดปกติในชีวิต

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของเสื้อเหลือง
-การไม่กลับไปสู่ความลุ่มหลง
-การปฏิบัติของพระโยคาวจร
-เปรียบเทียบการหากินของเสือเหลือง
-หลักธรรมวินัยและการไม่ทุจริต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

มิลินทบัญฑุ : ฉบับ ย่อมไม่กลับไปสู่เครื่องผก และเถ้าหัวด่วน* อีก ฉันใด พระโยคาวจร ŝi ควรคิดว่าเราจักไม่ยอมเกิดอีก ข้าแต่พระนาฎเสน ที่ว่าควรถือเอางค์ ๒ แห่ง ๙ เสื้อเหลือง นั้น เป็นประการใด องค์ ๒ แห่งเสื้อเหลือง ได้แก่ ประกาศที่ ๑ ธรรมดาเสื้อเหลือง ย่อมไปบ่อยชมอยู่ตามเขาหญ้าพุ่มไม้ ซอกเขา ในป่าแล้วก็จับ เนื้อกิน ฉันใด พระโยคาวจรฉันนั้นย่อมไปหาเจ้าสงอยู่ อันได้แก่ ป่า โคนต้นไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำป่า ช้างป่าใหญ่ ที่แจ้ง ลอบฟาง เมื่อได้ที่ส่งอย่างนั้น ก็จะสำเร็จอภิญญาในไม่ช้า สมกับคำของพระธรรมสามคามเถรเจ้า ทั้งหลายว่า เสือเหลืองแอบซุ่มจับเนื้อ ฉันใด พระภิษุผู้ประกอบความเพรียง ผู้เจริญวิปัสสนา ก็เข้าไปอยู่ป่า มุ่งสู่ประโยชน์อันสูงสุด นั่นนั้น ประกาศที่ ๒ ธรรมดาเสื้อเหลืองย่อมไม่กินเนื้อ ที่ล้มลงข้างซ้าย พระโยคาวจร ย่อมไม่ฉันอาหารที่ได้มาอย่างผิดพระธรรมวินัย คือ ได้มาด้วยการลวงโลก การประจบ การพูดเลียบเคียง การพูด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More