การอบรมจิตใจในอากาศอ่อน : หน้า 77/91

ผู้พึงงรองสุาความเพียร ประการที่ 2 ธรรมดาอากาศอ่อนเป็นที่ท่องไป ของฤทธิ์ ดาบส ภูติ สัตว์มีบิI ฉันใด พระโยคาวจร ก็ควรปล่อยใจไปในสังขารทั้ง หลายทั้งปวงว่า เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ฉันนั้น ประการที่ 3 ธรรมดาอากาศอ่อนเป็นที่เกิดของความหวาดกลัว ฉันใด พระโยคาวจร ก็ควรทำใจให้หวาดกลัวต่อการเกิดในทุกทั้งปวง ฉันนั้น ประการที่ 4 ธรรมดาอากาศอ่อนไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีประมาณ ฉันใด พระโยคาวจร ก็ควรเป็นผู้มีจิตสาธารวัตร อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีประมาณ ฉันนั้น ประการที่ 5 ธรรมดาอากาศอ่อนไม่ยิดติด ไม่ข้องเกี่ยว ไม่ตั้งอยู่ ไม่พัวพันกับสิ่งใด ฉันใด พระโยคาวจร ก็ไม่ควรข้องแวะ ไม่ควรยึดติด ไม่ควรตั้งอยู่ ไม่ควรผูกพันอยู่กับครอบครัว หมู่คณะ ลาภ ที่อยู่ เครื่องกังวล ปัจจัย และกิเลสทั้งปวง ข้อสนองกับที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสอนไว้ในพระราหุลไว้ว่า ดูก่อนราหุล อากาศอ่อนมิได้ตั้งอยู่ในที่ใดได้ ฉันใด เธอจงอบรมจิตใจให้เมตต้อบอากาศ ฉันนั้น เพราะเมื่อเธออบรมจิตใจให้เมตต้อบอากาศ ได้แล้ว ผัสสะอันเป็นที่พอใจและไม่พอใจ ย่อมไม่ครอบงำจิตใจได้