มิลินทิษญา: ฉบับ : หน้า 64/91

ข้อความในภาพที่อ่านได้มีดังนี้: มิลินทิษญา: ฉบับ ข้อเขียนกับคำของพระสารีบุตรเถเจ้า ว่า พระมุณี คือ พระพุทธเจ้า ย่อมเป็นผู้มีพระหย่ายสมอกันแก้สัตว์ทั้งปวง เช่น พระเทวทัต โจร คุ้มลิลา และพระจุล เป็นกัน ข้แต่พระนาคารเสน ที่ควรถือเอาของ ๑ แห่งไม้ขนางนั้น เป็นประการใด องค์ ๑ แห่งไม้ขนาล คือ ธรรมดาไมขนาล ย่อมเจริญอยู่ใต้ดิน แล้วสูงขึ้นถึง ๑๐๐ คอ ฉันใด พระโยคาวจรก็ควรแสดงหาสมธรรมหรือสัญญผล ๔* ปฏิสัมภิทา ๔* อภิญญา ๔* ในที่สุด ข้อเขียนกับคำของพระหฤทวา ว่า ไมขนางมีราก หยั่งลงไปใต้ดินตั้ง ๑๐๐ คอ เวลาถึงกาลแกแล้ว ก็สูงขึ้นในวันเดียวกัน ๑๐๐ คอ ฉันใด พระโยคาวจรก็ผู้อยู่ในสังฆ์ก็เจริญขึ้นด้วยธรรม ฉะนั้น ข้แต่พระนาคารเสน ที่ว่าควรถือเอาของ ๑ แห่งไม้ไม้ นั่น เป็นประการใด องค์ ๑ แห่งไม้ไผ่ คือ ธรรมดาไม้ไผ่ ย่อมเอนเอียงไปตามลมโดยไม่ขัดชิน ฉันใด พระโยคาวจรก็การทำตามคำสั่งสอนของ