ข้อสนทนากับพระพุทธเจ้าในจงนครชาดก มิลินทปัญหา หน้า 46
หน้าที่ 46 / 91

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้สนทนาเกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธเจ้าในจงนครชาดกเกี่ยวกับการสำรวมกายและใจจากกิเลส โดยใช้การเปรียบเทียบกับธรรมชาติของนางนกเจือกทั้งสองประการ ในการเลี้ยงลูกอย่างตั้งใจและการอยู่ในสงบเพื่อหลีกหนีจากอันตรายทั้งหลาย พระโยคาวจรได้รับการแนะนำให้สำรวมจิตใจและอยู่ในสังคมเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต รับรู้ถึงความสำคัญของการทำสมาธิและการดูแลตนเองเพื่อการเติบโตในธรรมะและความสงบภายใน

หัวข้อประเด็น

-การสำรวมกายและใจ
-พระพุทธเจ้า
-จงนครชาดก
-นิทานเปรียบเทียบ
-การจัดการกับกิเลส
-การใช้ชีวิตในสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อสนทนากับพระพุทธเจ้า ใน จงนครชาดก ว่ากิริยาชเมื่อไปสู่ ตระกูลอื่นแล้ว ควรขบฉันข้าวน้ำตามที่เขานำมาถวาย แต่ไม่ควรหลงไหลไปในรูปต่างๆ ข้าแต่วพระนาคเสน ที่ว่าว่าควรถือเอองค์ ๒ แห่งนางนก เองน นั้น เป็นประการใด องค์ ๒ แห่งนางนกเจือก ได้แก่ ประการที่ ๑ ธรรมดานางนกเจือกอ่อนให้ผิวอยู่ เลี้ยงลูกในโพรงด้วยความหวังแหวน ฉันใด พระโยคาวจร เมื่อมีกิเลสเกิดขึ้นในใจตน ก็ควรเอาใจของตน ไลงในโพรง คือการสำรวมโดยชอบ เพื่อปิดกั้นกิเลสนั้น แล้วอบรมกายตตสติ* ไว้ด้วยโมทาวร ประการที่ ๒ ธรรมดานกเจือก เวลามาตรงวันเที่ยวหาเกินอยู่ในป่า พอถึงเวลาเย็น จิบบินไปหา เพื่อนฝูง เพื่อรักษาตัว ฉันใด พระโยคาวจร ก็ควรหาীর่งัดโดยลำพังผู้เดียว เพื่อให้หลุดพันจาก สังโยชน์* เมื่อรู้สึกไม่อับนิดีในความสงัด ก็ควรไปอยู่กับหมู่สงส์ เพื่อป้องกันภัยจากการถูกว่ากล่าวติติงในภายหลัง ฉันนั้น ข้อคัดสนกับคำที่ท้าวสุรัสวดีพรหม กล่าวขึ้นต่อพระพัทตรของพระพุทธเจ้า ว่า พระกิริยาคร่าวในที่นิ่งนอน อันแสดง เพื่อปลด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More