พระโยคาวจรกับการควบคุมใจ : หน้า 50/91

มัลินบัญฑิตา : ฉบับ เราอีกเลย ประการถที่ ๓ ธรรมดาเต่า ย่อมขึ้นจากน้ำมาผิง แดด ฉันใด พระโยคาวจรจึงฉันนั้น เมื่อเลิกจากการ นั่ง นอน ยิน เดินแล้ว ก็ ทำให้ใจร้อนในสัมปปะรณ* ประการถที่ ๔ ธรรมดาเต่า ย่อมขุดดินลงไปอยู่ ใน ที่เงียบ ฉันใด พระโยคาวจรฉันนั้นควรทั้ง ลา ลักษณะ สรรเสริญ แล้วเข้าสู่ หาความสงบอยู่ ข้อสนธิสกับคำของพระอุปเสนเจ้า ว่า พระภิษุควรอยู่ใน เสนาสนะที่สงัด ไม่มีเสียงอีกทึก มีแต่เพียงหมู่สัตว์ร้าย เพื่อเห็นแก่ ความสงัด ประการถที่ ๕ ธรรมดาเต่าเมื่อเทียวไป ถ้าได้เห็น สิ่งหนึ่งสิ่งใด หรือได้ยินเสียงอันใด ก็จะหดหื่นหดหัวเข้าอยู่ในกระดองนิ่งอยู่ เพื่อ ปกป้องตัวเอง ฉันใด พระ โยคาวจรฉันนั้น เมื่อม amarณอันน่ารัก ใครภายนอก เข้ามา ก็ปิดประตูระวัง สำรวมใจไว้ข้างใน มีสติ สัมปชัญญะ รักษาสมธรรมนออยู่ ข้อสนธิสกับคำของพระพุทธเจ้า ว่า เต่าอยู่สมอซ่อน อวะจะทั่ง ๕ ในกระดองของตน ฉันใด พระภิษุควรตั้งโมทนาไว้ให้ ไม่ อิ่งอ่ายอะไร ไม่เมียดเมียน ผู้อื่น ไม่ติเตียนใคร ฉันนั้น