รสแห่งธรรมและสามเณรบวชเข้าพรรษา : หน้า 105/216

กันเข้าไป ถ้าอายุยมาก ๆ จะนั่งไม่ไหว เดี๋ยวจะมาเสียตายกันภายหลัง ต้องชิงชวนลุยนธรรมะกันนะลูก > วันเสาร์ที่ ๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๗ สามเณรโครงงานบวชเข้าพรรษา เอาบิดามารดามาบวชได้ แนจริง ๆ ขณะทำพิธีบวชเป็นสามเณร น้องเอาบิดามารดาไว้ที่ศูนย์กลางกาย เห็นท่านยืนอยู่ในศูนย์กลางกายชัดเลย คณะทำได้เขาส่งผลมาให้หลวงพ่ออ่าน (พระลูกชาย: พระนัจจ์หลวงพ่อประกาศ จะปลิววอกหรือครับ) ใช้ตั้งใจเอาไว้ เพราะสังขารเป็นแบบนี้ เลือดลมไม่ดี ละเอียด ทำให้หลวงพ่อเข้า่ห้องน้ำบ่อย ล่มน้ำ จึงต้องริ่งชงในสภาะที่สังขารยังพอไหว ส่วน DMC ก็มีพระอาจารย์ท่านอื่นลงแทน > วันจันทร์ที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๗ รสแห่งธรรมเอาชนะรสทั้งปวง ต้องรู้ว่าธรรมคืออะไร อยู่ตรงไหน ชิมคืออะไร แล้วรสชาติมันเป็นอย่างไร ถ้าเอามาขบมาคิดไม่รู้รส ต้องหยุดกับนั่งอย่างเดียว ชินด้วยใจ เหมือนเราได้ยินว่า ก้วยเตี๋ยวรืร้านนั้น อร่อย ถ้าเราไม่ใช่ม ก็ไม่รู้ว่าอร่อย แม้ไปที่ร้านนั้นแล้ว เราเคดุเญ ย ก็ไม่อร่อย ใกล้กว่านั้น เราไปดม มันก็ยังไม่อร่อย เอามือจับชามสัมผัส ก็ยังไม่อร่อย ลองคิดดูว่า ทำให้ร่อยมั่ง เราก็ยังไม่อร่อย ต้องชมจึงจะรู้ว่าสธรรมะ เอามาขบมาคิด ก็ไม่อร่อยหรอก สามเณรที่เข้าถึงธรรมภายใน เอาโยมพ่อโยมแม่มาบวชได้ สามเณรนั่งธรรมกลั้นท่านจนเห็นโยมพ่อโยมแม่ใส่เป็นแก้ว สามเณรบอกหลวงพ่อว่า เกิดมาไม่เคยเจออารมณ์ที่มีความสุขขนาดนี้ สรุปโว้วาทประจำวัน มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๗ ๑๐๕