การรักตัวเองและการปฏิบัติธรรม : หน้า 161/216

ถ้าเรารักตัวเองก็ดูรำราญ เพราะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราเอง ต้องช่วยกันสร้างบรรยากาศในการปฏิบัติธรรม ต้องประคับประคองซึ่งกันและกัน จะไปด้วยกันเป็นทีม ถ้าบางคนนั่งแล้ว บางช่วงเห็นดวง บางช่วงเห็นองค์พระ แต่บางช่วงไม่เห็น มีแต่ความรู้สึกว่ามีพระ แล้วจะเสียความรู้สึกไหม? (พระลูกชาย: ถ้าจับจุดได้ไม่เสียครับ เพราะบางทีต้องเริ่มจากความรู้สึกไปก่อนครับ) พระลูกชายรายนี้เขียนผลการปฏิบัติธรรมมาว่า "ตอนนี้ ลูกกำลังฝึกสร้างดินแดนพิเศษในของในอยู่ครับ ฝึกสร้างในตัวเอง โดยอาใจกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวทั้งในและนอกจนเป็นนิสัย ไม่ให้ไปเกะไปเกี่ยวในเรื่องไร้สาระทางโลกภายนอก จนใจเริ่มเป็นอิสระ รู้สึกโปร่ง โล่ง เบา สบาย มีมูลความสุขความบริสุทธิ์เกิดขึ้นภายใน แล้วขยายจากศูนย์กลางออกไปกระทบทุกเซลล์ในร่างกาย แม้กระทั่งบริเวณตัว รู้สึกอิ่มเอิบและเบิกบานมาก นี้แหละเป็นสิ่งที่ลูกกำลังแสวงหาดู คุ้มค่าต่อการทุ่มชีวิตสะทางโลก ลูกอธิษฐานก็เพราะเหตุนี้ เป็นสัญญาณว่ามาถูกทางแล้ว เจอสายแห่งความชื่นชมใจแล้ว ถ้าลูกตามดูและเรีย่ย ๆ ก็ต้องเจอมาหลสมฤทษอย่างแน่นอน ฉะนั้น ถ้าทำให้กับตัวเราสำเร็จได้ก่อนเดียวดินแดนพิเศษในองค์จะเป็นไปอย่างอัตโนมัติ และดินแดนพิเศษนี้จะขยายไปทั่วโลกครับ" ดีจัง สร้างกำลังใจให้ตัวเองก่อนนั่ง > วันอาทิตย์ที่ ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๗ ถ้านั่งแล้วจุดสบายไม่เจอ เราต้องทำอย่างไร (พระลูกชาย: ให้วามใจไปตรงจุดที่รู้สึกพึงพอใจไปก่อน ต้องหมุนสเกตและทดลองไปเรื่อย ๆ ถ้าไม่สเกตก็จะหาไม่เจอครับ หรือลองทำแบบสยมตาไปก่อน พอใจสบายนักล่ำแต่ไปเอง) ทำไมเพื่อนต่างศาสนิกจึงนั่งกันดี หาจุดสบายนได้เร็ว พอหลับตาก็นิ่งไปเอง มืออยู่คนหนึ่งมานั่งคนสุดท้าย ได้ยินประโยคสุดท้ายจากผู้สอนว่า ให้มีเรื่องราวในอดีต และไม่คิดเรื่องอนาคตให้เหลือแต่ปัจจุบัน ได้ยินแค่นี้ แล้วเขาก็ชอบมาก เพราะอดีตที่ผ่านมาเขามีเรื่องราวที่ทำให้ไม่ค่อยสบายใจ พอเขานั่งหลับตาทำใจจึง ๆ ๆ ๆ