บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ บาลีไวยกรณ์ วากยสัมพันธ์ หน้า 4
หน้าที่ 4 / 46

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงหลักการของบาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ โดยเฉพาะการใช้บทนามนามในอรรถ 5 รูปแบบตามการทำงานร่วมกับกิริยา เช่น การทำ การไปถึง การใช้ให้ทำ และการรับพูด นอกจากนี้ยังมีการแสดงถึงการเมตตา การทำให้เกิดคุณประโยชน์ในการศึกษาภาษาบาลีได้อย่างชัดเจน โดยมีการอธิบายอย่างละเอียดถึงความหมายและการใช้งานในแต่ละกรณี ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการเรียนรู้และการใช้ภาษาบาลีในบริบทต่างๆ.

หัวข้อประเด็น

-บาลีไวยากรณ์
-วากยสัมพันธ์
-บทนามนาม
-กรรมวาจา
-การใช้กิริยา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 217 ๔. เป็นของที่เขาทำ ในพากย์ที่เป็นกรรมวาจาและเหตุกรรม วาจก เรียกชื่อว่า วุตฺตกมุม, อุ, กลยาณกมุม กาตพฺพ์, สงโฆ ฌาเปตพฺโพ. (๑๕๑) บทนามนาม ที่ประกอบด้วยทุติยาวิภัตติใช้ในอรรถ 5 อย่าง เข้ากับกิริยา ดังนี้ :- สุณาติ ๑. ปวิสติ. เป็นที่ทำ (ซึ่ง) เรียกชื่อว่า อวุตฺตกมุม, อุ, ธมฺม ๒. เป็นที่ไปถึง (สู่) เรียกชื่อว่า สมปาปุณยกมุม, อุ, นคร ๓. เป็นที่ใช้ให้ทำ (ยัง) เรียกชื่อว่า การตกมุม บ้าง กตฺตุกมุม บ้าง, อุ, มาตา ปุตต์ ชเนติ ๔. เป็นที่ลุล่วง (สิ้น, ตลอด) เรียกชื่อว่า อจฺจนฺตส์โยโค Q. ติโยชน์ คจฺฉติ. ๕. เป็นที่รับพูด (กะ, เฉพาะ) เรียกชื่อว่า อกฤตกมุม อุ, ภควนฺติ เอตทโวจ ๖. เป็นเครื่องทำกิริยาให้แปลกจากปกติ คือเป็นคุณบทแห่ง กิริยา เรียกชื่อว่า กิริยาวิเสสน์, อุ, สุข เสติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More