บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ : หน้า 22/46

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 234 พยติเรกโชตกนิบาต ๑๐. ถ้าความท่อนต้นกล่าวอนุโลม คือไม่มีปฏิเสธห้าม, ความ ท่อนหลังกล่าวมีปฏิเสธห้าม แต่คล้อยตามกัน, นิบาตในความท่อนหลัง เรียกว่า พอติเรกโชตโก, ในอรรถนี้ ใช้นิบาติ ๓ ศัพท์นั้นเหมือน อันวยโชตก, ตรงความไทยว่า อัน, มีอุทาหรณ์ดังนี้: รตนตฺตย์ นาม วนฺทนีย์ ติ วนฺทโต สกลภยาที่อุปททวนวารณสมตุกตฺตา น หิ ติ ฐเปตวา อญฺญา สตฺตานํ ปฏิสรณ์ อตฺถิ (ฎีกาคันณัฏฐิ) หิ ในความท่อนหลัง เรียก พุยดิเรกโชตโก, อุทาหรณ์ผูกไว้เป็น แบบเทียบดังนี้: ปญฺญา ว เสฎฐา สีลาทโย จ ตสฺส กล น อุเปนติ. สัมภาวนโชตกนิบาต ๑๑. ความท่อนต้นกล่าวติ, ความท่อนหลังกล่าวชม, นิบาต ในความท่อนหลัง เรียกชื่อว่า สมภาวนโชตโก, ในอรรถนี้ใช้นิบาต คือ ปน ศัพท์เดียว, ตรงความไทยว่า ถึงอย่างนั้น แต่ ก็แต่ว่า มีอุทาหรณ์ดังนี้: อสนธิทมปิ (ปฏิสนธิ ทาติ อสกโกนฺตมฺปิ) อุทธจุจิ ชนกสตฺติยา (ปวตฺติย์ วิปาก ชเนติ สมตฺถตาย) ปน วิปากธมฺมเมต์. (คันถากรณ.) ความท่อนต้นกล่าวติ อุทธัจจะ ว่า ไม่อาจให้ปฏิสนธิ, ความท่อนหลังชมว่า ให้วิบากได้, ปน ใน ความท่อนหลัง เรียก สมภาวนโชตโก เพราะส่องความสรรเสริญ