ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 219
เวรชาย วิหรติ มหิตา ภิกฺขุสเซน สทฺธี
(๑๕๓) บทนามนาม ที่ประกอบด้วยจตุตถีวิภัตติ ใช้ในอรรถ
๓ อย่าง เข้ากับกิริยา เรียกชื่อเป็นอย่างเดียวกันว่า สมุปทาน ดังนี้:-
เป็นที่ให้ (แก่) อุ. สงฺฆสฺส ทานํ เทติ
๑.
๒. เป็นที่ส่งไป (เพื่อ) อุ, รญฺโญ ปณฺณาการ เปเสติ
๓.
ทุสสติ.
อุ
เป็นที่ประทุษร้าย (ต่อ) อุ, โย อปฺปทุฏฐสฺส นรสส
(๑๕๔) บทนามนาม ที่ประกอบด้วยปัญจมีวิภัตติ ใช้ในอรรถ
๓ อย่าง เข้ากับกิริยา ดังนี้ :-
๑. เป็นแดนออก (แต่, จาก.) เรียกชื่อว่า อุปาทาน, อุ
ปิยโต ชายเต โสโก, ปาปา จิตต์ นิวารเย
๒. เป็นแดนเปรียบ (กว่า) เรียกชื่อว่า อุปาทาน ดุจเดียวกัน
อุ. ทานโต สีล์ มหปุผลตร์ (โหติ),
๓.
เป็นเหตุ (เหตุ) เรียกชื่อว่า
เหตุ, อุ. ชาติปจฺจยา
ชรามรณ์ (สมฺภวติ).
(๑๕๕) บทนามนาม ที่ประกอบด้วยฉัฏฐีวิภัตติ ใช้ในอรรถ
5 อย่าง เข้ากับนาม ดังนี้:-