บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ : หน้า 19/46

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 231 ให้ชัด, อุทาหรณ์เป็นตัวอย่างดังนี้: ยถา ปน ตานิ เขฬาที่นิ อสุจิน วิปฺปสนฺเนน อุทเกน โธวียมานาน วินสฺสนฺติ----เอวเมว อเวเรน---- เวรานิ รูปสมสมนฺติ (ธมฺมปทฏฐกถา ภาคที่ ๑ เรื่องที่ ๔) ทัฬหกรณโชตกนิบาต ๓. ความท่อนต้น ควรอ้างเอาคำอื่นมาเป็นเครื่องสาธกหรือ รับรองให้มั่นขึ้น เรียกว่า ทฬริย์, ทัฬหิยะนั้น จัดเป็น ๒ อย่าง คือ ควรอ้างคำในคัมภีร์ที่ท่านเก่าๆ กล่าวไว้ เช่นพุทธภาษิต เรียก อาคมทฬริย์ อย่างหนึ่ง ควรอ้างคำที่กล่าวเอง แต่สมแก่คำต้น เรียก ยุตติทฬริย์ อย่างหนึ่ง, ความท่อนหลังซึ่งนำมาเป็นเครื่องสาธกหรือ รับรองให้มั่นขึ้น เรียก ทฬหกรณ์ ทัฬหกรณะนั้น ก็จัดเป็น ๒ อย่าง ตามประเภทแห่งทัฬหิยะฉะนั้น, นิบาตในท่อนหลัง เรียก ทัฬหิกรณ โชตโก, ในอรรถนี้ใช้นิบาตแต่ ๒ ศัพท์ คือ หิ กับ จ, ตรงความ ไทยว่า จริงอยู่, แท้จริง; อุทาหรณ์ในอาคมทัฬหกรณะพึงรู้ในคำว่า วุตตกเหต ภควตา; วุตตมป์ เจต ภควตา เป็นต้น. อุทาหรณ์ ในยุตติทัฬหิกรณะว่า พุทธาทิ (รตนตฺตย์) วนฺทเนยย์ ว. น หิ * วินา อญฺญ์ อตฺถิ (คันถากรณนัย.) หิ, จ, ในอุทาหรณ์นั้น เรียก ทัฬหิกรณโชตโก เพราะส่องความเครื่องทำคำก่อนให้มั่น อุทาหรณ์เป็นแบบเทียบอาคมทัฬหกรณะดังนี้: ปุตโต มาตาปิตเรส สมฺมา ปฏิปชฺชนฺโต เตส สนฺติกา สงฺคห์ ลภติ, วุตตกเจต