บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ : หน้า 23/46

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 235 อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบดังนี้: อย ทนฺโธ โหติ, โวสาน ปน อนาปชฺชิตา นิจฺจเมว สตฺถิ สิกฺขติ ครหโชตกนิบาต ๑๒. ถ้าความท่อนต้นกล่าวชม, ความท่อนหลังกล่าวติ, นิบาต ในความท่อนหลัง เรียกชื่อว่า ครหโชตโก, ในอรรถนี้ ใช้นิบาต คือ ปน ศัพท์เดียว, ตรงความไทย เหมือนสัมภาวนโชตก, ต่าง แต่อุทาหรณ์ดังนี้: อุเปกขา สนฺตตฺตา สุขนเทวว สงฺขย์ คนติ สา ปน อนิจฺจโต ทุกข์เยว โหติ. (คันถาภรณนัย.) ความท่อนต้น กล่าวชมอุเบกขาว่า เพราะเป็นเวทนาละเอียดนับว่าสุข, ความท่อนหลัง กล่าวติว่า เพราะไม่เที่ยง จึงได้ชื่อว่าทุกข์, ปน ในท่อนหลัง เรียก ครหโชตโก เพราะส่องความติ อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบ ดังนี้: อย เฉโก โหติ, โวสาน ปน อาปชฺชิตวา สพฺพปจนโต โอคิยิ. (๑๖๓) นิบาตหมวดที่ ๒ ลงในบทหรือความอันเนื่องถึงกัน สมุจจยัตถนิบาต ๑. การควบพากย์ก็ดี บทก็ดี เข้าให้เป็นพวกเดียวกัน เรียก ว่า สมุจจโย, สมุจจยะนั้น จัดเป็น ๒ อย่าง คือ การควบพากย์ กับพากย์ที่มีกัตตาเดียวกัน เรียกว่า วากฺยสมุจจโย, การควบบท