ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 232
ภควตา สิคาลกสฺส คหปติปุตตสฺส ธมฺม เทเสนฺเตน "อิเมหิ โข
คหปติปุตฺต ปญฺจติ ฐเนหิ ปุตเตน ปรตฺถิมา ทิสา มาตาปิตโร
ปัจจุปฏฐิตา ปญฺจติ ฐเนหิ ปุตต์ อนุกมฺปนฺติ: ปาปา นิวาเรนติ
กลยาเณ นิเวเสนฺติ, สิปป์ สิกฺขาเปนติ, ปฏิรูเป็น ทาเรน สิโยเชนติ
สมเย ทายชช์ นิยยาเทนตี" ติ. (สิคาโลวาทสูตร ในที่หนิกาย ปาฏิก
วัคค์ ๑๑/๒๐๓) ยุคตทัฬหกรณะดังนี้: ปุริสา หิ อิตถิโย อิตถิโย วา
ปุริสา อภูตปุพฺพา นาม นตฺถิ ปุริสา หิ ปรสฺส ทาเรส อติจริตวา
กาล กตฺวา พหูนิ วสฺสสตสหัสสานิ นิรเย ปจิตวา มนุสฺสชาติ
อาคจฺฉนฺตา อตฺตภาวสเต อิตถีภาว์ อาปชฺชนฺติ---- อิตถิโย ปน
ทานาทีนี้ ปุญญานิ กตฺวา อิตถีภาเว ฉันท์ วิราเชตวา "อิท โน
ปุญญ์ ปุริสตตภาวปฏิลาภาย สวตฺตตู" ติ จิตต์ อธิฏฐหิตวา กาล
กตวา ปุริสตฺตภาว์ ปฎลภนฺติ (ธมฺมปทฎฐกถา ภาค ๒ เรื่องที่ ๓๒.)
ปักขันตร โชตกนิบาต
4. ในข้อความที่กล่าวถึงคนหรือของหลายฝ่ายต่าง ๆ กัน นิบาต
ในความท่อนหลังที่กล่าวถึงฝ่ายหนึ่ง ๆ เรียกชื่อว่า ปกฺขนฺตร โชตโก
ในอรรถนี้ใช้นิบาต ๒ ศัพท์ คือ จ กับ ปน, ตรงความไทยว่า ฝ่ายว่า
ส่วนว่า ; มีอุทาหรณ์ดังนี้: ทุกโข พาเลหิ สวาโส, อมิตเตเนว
สพฺพทา, ธีโร จ สุขสวาโส, ญาตีนิ้ว สมาคโม, (ธมฺมปทฎฐกถา
ภาค ๖ เรื่องที่ ๑๖๓) ๑ ในท่อนหลังเรียก ปกฺขนฺตร โชตโก เพราะ