ประเภทอาบัติในพระวินัย : หน้า 18/42

5.1.5 ปาจิตตีย์ เช่น การโกหก พูดส่อเสียดภิชิตอื่น ดื่มสุรา มาสัตว์ ใส่ความภิษุอื่นด้วยอาบัติสังมาเสสไม่มีมูล จงใจคำรามุขแก่ภิษุอื่นเป็นต้น ภูษาสามารถพันอาบัติได้ด้วยการแสดงความผิดนั้นต่อภิษุผู้บริสุทธิ์ (เรียกว่า ปลงอัตติ) มีทั้งหมด 92 ข้อ แต่ในพระวินัยปูรณ์ของบางนิกายมี 90 หรือ 91 ข้อ 5.1.6 ปาฏิหัตถะ เป็นอาบัติที่เกิดจากการรับและฉันภัตาหารที่ไม่สมควร เช่น ไม่เป็นไข่ไม่ได้รับบิณฑบาตไว้ก่อน รับแล้วฉันของคีวของฉันในตระกูลที่ศรัทธามากเป็นพระเถระ (พระอริยบุคคล 7 ขั้นแรก) ซึ่งเดิมมีทรัพย์มากแล้วทุบฌปราจคงคลัง19 พ้นอาบัติได้ด้วยการเปลืองอัตติ เหมือนหมวดปาจิตติย์ มีทั้งหมด 4 ข้อ 5.1.7 เสยิวัตร เป็นเรื่องของมารยาทที่ภิกษุศึกษา เกี่ยวกับการนุ่งห่ม การเข้าไปในแต่ละบ้าน การนั่งติวา การแสดงธรรม การอวดอิจฉาปสา และการบ้วนลาย ผู้ทำผิดต้องอาบัติทุกกฎ (แปลว่า ทำไม่ดี ทำไม่ถูก) หรือผูกพาสต (แปลว่า พูดไม่ดี พูดไม่ถูก) จะแน่อาบัติได้โดยตั้งเจตนาไว้ในใจว่าจะไม่กระทำอีก ในพระวันบาสมี 75 ข้อ แต่พระวินัยปิกของนิกายอื่น ๆ มีจำนวนข้อแตกต่างกันมาก 5.1.8 อิทธิกระสมะ เป็นวิธีการระงับอิทธิกระสมะในหมู่สงฆ์ ถ้าปฏิบัติไม่ถูกต้องต้องอาบัติทุกกฎ มีทั้งหมด 7 ข้อ